دوره 20، شماره 1 - ( 2-1401 )
جلد 20 شماره 1 صفحات 194-184 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pourmaveddat K, dehghan manshadi Z. Investigating the Predictive Role of Parenting Styles and Parent-Child Relationship on Disruptive Mood Dysregulation Disorder. RBS 2022; 20 (1) :184-194
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-1291-fa.html
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-1291-fa.html
پورمودت خاتون، دهقان منشادی زبیده. بررسی نقش سبکهای فرزندپروری و رابطه والد ـ کودک در پیشبینی اختلال بینظمی خلق اخلالگر. تحقیقات علوم رفتاری. 1401; 20 (1) :184-194
1- مربی، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
2- دکتری روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران. ،zobeydemanshadi@gmail.com
2- دکتری روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران. ،
چکیده: (1476 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال بینظمی خلق اخلالگر یکی از اختلالات خلقی است که بهتازگی در دوره کودکی و نوجوانی مطرحشده و شیوع نسبتاً بالایی در میان اختلالات دوران کودکی دارد. پژوهش حاضر، بهمنظور بررسی نقش سبکهای فرزند پروری و رابطه والد ـ کودک در پیشبینی اختلال بینظمی خلق اخلالگر انجامشده است.
مواد و روشها: این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان پسر ۹ تا ۱۲ساله مبتلا به اختلال بینظمی خلق اخلالگر شهر بوشهر در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۷ بود. نمونه پژوهش شامل ۵۵ کودک مبتلا به اختلال بینظمی خلق اخلالگر که به روش نمونهگیری هدفمند و ۱۳۰ کودک عادی همراه با والدین آنها که به روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند، بود. شرکتکنندگان با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته خشم و تحریکپذیری، پرسشنامه فرزند پروری آلاباما شلتون، فریک و ووتون (۱۹۹۶) و پرسشنامه رابطه والد کودک پیانتا (۱۹۹۲) موردبررسی قرار گرفتند. دادههای پژوهش با استفاده از روش همبستگی و رگرسیون لجستیک و نرمافزار SPSS-۲۴ مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: نتایج رگرسیون لجستیک نشان داد از میان سبکهای فرزند پروری، ابعاد فرزند پروری مثبت و تنبیه جسمانی در تبیین اختلال بینظمی خلق اخلالگر نقش پیشبینی دارند (۰۱/۰>p). همچنین از زیر مقیاسهای رابطه والد ـ کودک، مؤلفه نزدیکی، تعارض و رابطه مثبت کلی اختلال بینظمی خلق اخلالگر را بهطور معنیداری پیشبینی نمود (۰۱/۰>p).
نتیجهگیری: ازاینرو با توجه به یافتههای فوق در یک نتیجهگیری کلی میتوان نتیجه گرفت که فرزند پروری مثبت، تنبیه جسمانی، نزدیکی، تعارض و رابطه مثبت کلی میتواند اختلال بینظمی خلق اخلالگر را پیشبینی کند و یکی از راههای کاهش نشانههای اختلال بینظمی میتواند مداخلات مبتنی بر آموزش والدین باشد.
مواد و روشها: این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان پسر ۹ تا ۱۲ساله مبتلا به اختلال بینظمی خلق اخلالگر شهر بوشهر در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۷ بود. نمونه پژوهش شامل ۵۵ کودک مبتلا به اختلال بینظمی خلق اخلالگر که به روش نمونهگیری هدفمند و ۱۳۰ کودک عادی همراه با والدین آنها که به روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند، بود. شرکتکنندگان با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته خشم و تحریکپذیری، پرسشنامه فرزند پروری آلاباما شلتون، فریک و ووتون (۱۹۹۶) و پرسشنامه رابطه والد کودک پیانتا (۱۹۹۲) موردبررسی قرار گرفتند. دادههای پژوهش با استفاده از روش همبستگی و رگرسیون لجستیک و نرمافزار SPSS-۲۴ مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: نتایج رگرسیون لجستیک نشان داد از میان سبکهای فرزند پروری، ابعاد فرزند پروری مثبت و تنبیه جسمانی در تبیین اختلال بینظمی خلق اخلالگر نقش پیشبینی دارند (۰۱/۰>p). همچنین از زیر مقیاسهای رابطه والد ـ کودک، مؤلفه نزدیکی، تعارض و رابطه مثبت کلی اختلال بینظمی خلق اخلالگر را بهطور معنیداری پیشبینی نمود (۰۱/۰>p).
نتیجهگیری: ازاینرو با توجه به یافتههای فوق در یک نتیجهگیری کلی میتوان نتیجه گرفت که فرزند پروری مثبت، تنبیه جسمانی، نزدیکی، تعارض و رابطه مثبت کلی میتواند اختلال بینظمی خلق اخلالگر را پیشبینی کند و یکی از راههای کاهش نشانههای اختلال بینظمی میتواند مداخلات مبتنی بر آموزش والدین باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |