logo
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۱ )                   جلد ۱۰ شماره ۳ صفحات ۰-۰ | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

حاجلو ن. Psychometric properties of Takata and Sakata’s psychosomatic complaints scale among Iranian university students. RBS 2012; 10 (3)
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-258-fa.html
حاجلو نادر. ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس شکایات روان‌تنی تاکاتا و ساکاتا در بین دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی. تحقیقات علوم رفتاری. ۱۳۹۱; ۱۰ (۳)

URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-۱-۲۵۸-fa.html


چکیده:   (۲۴۰۷ مشاهده)
زمینه و هدف: برای سنجش شکایات روان‌تنی دانشجویان ایرانی، مقیاس مناسبی وجود ندارد. مطالعه حاضر با هدف، بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس شکایات روان‌تنی تاکاتا و ساکاتا در جامعه دانشجویان اجرا گردید. مواد و روش‌ها: جامعه آماری مطالعه، همه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه محقق اردبیلی بودند. از این جامعه آماری، 291 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات، از مقیاس شکایات روان‌تنی تاکاتا و ساکاتا و مقیاس سلامت عمومی Goldberg استفاده شد. جهت بررسی اعتبار آزمون، تحلیل عامل اکتشافی و تأییدی و برای بررسی پایایی آزمون، ضریب همبستگی Pearson و ضریب Cronbach's alpha مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که مقیاس شکایات روان‌تنی تاکاتا و ساکاتا دارای روایی صوری، روایی محتوایی، روایی همزمان (68/0 = r) و روایی سازه کافی (تبیین 10/33 درصد واریانس بخش‌ها توسط یک عامل) جهت اجرا بر روی دانشجویان می‌باشد. همچنین مقیاس مذکور از پایایی بازآزمایی (83/0 = r) و همسانی درونی مناسب (85/0 = a) برخوردار بود. نتیجه‌گیری: مقیاس سنجش شکایات روان‌تنی تاکاتا و ساکاتا برای تشخیص شکایات روان‌تنی دانشجویان قابل استفاده است، لذا استفاده از این مقیاس در مشاوره‌های دانشجویی توصیه می‌شود. واژه‌های کلیدی : مقیاس شکایات روان‌تنی، روایی، پایایی، دانشجویان، اردبیل.
متن کامل [PDF 214 kb]   (۱۳۷۰ دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1398/11/19 | انتشار: 1391/6/25

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.