۱- استادیار، روانشناسی سلامت، پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
۲- دانشجوی دکتری تخصصی، گروه روانشناسی بالینی، انستیتو روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (۲۳۸۳ مشاهده)
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف، بررسی اثر پیشبینیپذیری کیفیت زندگی از روی صفات شخصیتی و ویژگیهای جمعیتشناختی (سن، وضعیت اشتغال شامل شاغل و بیکار، جنسیت، نوع ماده مصرفی به تفکیک سه نوع تقسیمبندی کلی شامل سوء مصرف مواد افیونی، محرکها و چند مصرفی) در افراد معتاد انجام شد. مواد و روشها: در این پژوهش 200 آزمودنی به صورت تصادفی از بین معتادان خودمعرف مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر تهران انتخاب شدند و به فرم کوتاه مقیاس 26 سؤالی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (World health organization quality of life یا WHOQOL-Brief) و فرم کوتاه 56 سؤالی صفات شخصیتی Cloninger (Cloninger¢s temperament and character inventory یا TCI) پاسخ دادند. دادههای خام با استفاده از ضریب همبستگی Pearson و رگرسیون خطی گام به گام سلسله مراتبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: متغیرهای خودهدایتگری، پشتکار و وضعیت اشتغال با تبیین 33 درصد از واریانس نمره کل کیفیت، خودهدایتگری و پشتکار با تبیین 16 درصد از واریانس کیفیت زندگی از بعد جسمانی، خودهدایتگری، پاداش وابستگی و وضعیت اشتغال با تبیین 34 درصد از واریانس کیفیت زندگی از بعد روانشناختی، خودهدایتگری و وضعیت اشتغال با تبیین 20 درصد از واریانس کیفیت زندگی از بعد اجتماعی و خودهدایتگری و وضعیت اشتغال با تبیین 26 درصد از واریانس کیفیت زندگی از بعد ارتباط با محیط اثر پیشبینی کنندگی معنیداری به لحاظ آماری داشتند. نتیجهگیری: به نظر میرسد با تشدید صفات شخصیتی خودهدایتگری و پاداش وابستگی و کاهش صفات پشتکار و بیکاری در افراد سوء مصرف کننده مواد، کیفیت زندگی کاهش مییابد. واژههای کلیدی: کیفیت زندگی، صفات شخصیتی، معتاد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/11/19 | انتشار: 1391/6/25