دوره 19، شماره 1 - ( 1-1400 )
جلد 19 شماره 1 صفحات 12-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Tanbakouchian R, Zanganeh F, Bayat M R. Compare the Effectiveness of Emotion-Focused and Schema Therapy Approaches on Ambiguity Resilience, and Self-Control of Women with Marital Burnout. RBS 2021; 19 (1) :1-12
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-969-fa.html
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-969-fa.html
تنباکوچیان رزیتا، زنگنه مطلق فیروزه، بیات محمدرضا. مقایسه اثربخشی رویکرد متمرکز بر هیجان و طرحواره درمانی بر تابآوری ابهام و خودمهارگری زنان دچار دلزدگی زناشویی. تحقیقات علوم رفتاری. 1400; 19 (1) :1-12
1- دانشجوی دکتری مشاوره، گروه روانشناسی و مشاوره، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی و مشاوره، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران ،F-zanganeh@iau.arak.ac.ir
3- استادیار، گروه روانشناسی، واحد اندیمشک، دانشگاه آزاد اسلامی، اندیمشک، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی و مشاوره، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران ،
3- استادیار، گروه روانشناسی، واحد اندیمشک، دانشگاه آزاد اسلامی، اندیمشک، ایران
چکیده: (2781 مشاهده)
زمینه و هدف: تحقیقات نشان داده است که تابآوری و خودمهارگری با دلزدگی زناشویی ارتباط دارد؛ در این راستا رویکردهای درمانی مختلفی توسط محققان مورداستفاده قرار گرفته است؛ بنابراین این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی رویکرد متمرکز بر هیجان و طرحواره درمانی بر تابآوری ابهام و خودمهارگری انجام شد.
مواد و روشها: روش پژوهش از بعد هدف کاربردی و از بعد روش اجرا، نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون - پسآزمون دو گروه آزمایش و یک گروه گواه به همراه آزمون پیگیری بود. از جامعه زنان دچار دلزدگی زناشویی منطقه سه شهر تهران، تعداد ۴۵ نفر به روش در دسترس انتخاب و با استفاده از روش تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. از پرسشنامه تابآوری ابهام (فریسون و همکاران، ۱۹۹۴) و خودمهارگری (گرامیسک و همکاران، ۱۹۹۳) استفاده شد. دادههای پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی تحلیل شد.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که هر دو رویکرد متمرکز بر هیجان و طرحواره درمانی بر افزایش تابآوری ابهام و خودمهارگری زنان دچار دلزدگی زناشویی تأثیر معنیدار و پایداری دارند (۰۰۱/۰=p). نتیجه مقایسه دو رویکرد نیز نشان داد که رویکرد طرحواره درمانی بر خودمهارگری زنان دچار دلزدگی زناشویی مؤثرتر از رویکرد متمرکز بر هیجان است (۰۰۱/۰=p)؛ اما تفاوت دو رویکرد بر تابآوری ابهام معنیدار نبود.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج بهدستآمده به نظر میرسد که استفاده از هر دو رویکرد طرحواره درمانی و متمرکز بر هیجان بهمنظور بهبود خودمهارگری و تابآوری ابهام زنان دچار دلزدگی زناشویی مؤثر بوده و پیشنهاد میگردد بهعنوان رویکردهای درمانی استفاده گردد.
مواد و روشها: روش پژوهش از بعد هدف کاربردی و از بعد روش اجرا، نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون - پسآزمون دو گروه آزمایش و یک گروه گواه به همراه آزمون پیگیری بود. از جامعه زنان دچار دلزدگی زناشویی منطقه سه شهر تهران، تعداد ۴۵ نفر به روش در دسترس انتخاب و با استفاده از روش تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. از پرسشنامه تابآوری ابهام (فریسون و همکاران، ۱۹۹۴) و خودمهارگری (گرامیسک و همکاران، ۱۹۹۳) استفاده شد. دادههای پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی تحلیل شد.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که هر دو رویکرد متمرکز بر هیجان و طرحواره درمانی بر افزایش تابآوری ابهام و خودمهارگری زنان دچار دلزدگی زناشویی تأثیر معنیدار و پایداری دارند (۰۰۱/۰=p). نتیجه مقایسه دو رویکرد نیز نشان داد که رویکرد طرحواره درمانی بر خودمهارگری زنان دچار دلزدگی زناشویی مؤثرتر از رویکرد متمرکز بر هیجان است (۰۰۱/۰=p)؛ اما تفاوت دو رویکرد بر تابآوری ابهام معنیدار نبود.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج بهدستآمده به نظر میرسد که استفاده از هر دو رویکرد طرحواره درمانی و متمرکز بر هیجان بهمنظور بهبود خودمهارگری و تابآوری ابهام زنان دچار دلزدگی زناشویی مؤثر بوده و پیشنهاد میگردد بهعنوان رویکردهای درمانی استفاده گردد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |