زمینه و هدف: شناخت و بررسی عوامل مؤثر بر قوام و استحکام ازدواج‌ها و نهاد اجتماعی خانواده می‌تواند گامی مفید در راستای ارتقای سطح فرهنگ جامعه باشد؛ بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی مدل تعهد زناشویی بر اساس سبک‌های دلبستگی با میانجی‌گری تمایزیافتگی خود بود.

مواد و روش‌ها: در یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، از بین دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران در سال ۱۳۹۶، با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد ۴۰۰ نفر (۲۰۰ زن و ۲۰۰ مرد) انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به پرسشنامه‌های سبک‌های دلبستگی بزرگسالان، تمایزیافتگی خود و تعهد زناشویی پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه در دو مرحله در مسیرهای a و b و مسیر c انجام گرفت.

یافته‌ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده­ها نشان داد سبک­های دلبستگی ایمن و اضطرابی به طور معناداری واریانس متغیر تمایز یافتگی را تبیین می­کنند. همچنین سبک­های دلبستگی ایمن و اضطرابی به طور معناداری واریانس متغیر تعهد زناشویی را تبیین می­کنند. در نهایت نیز، تمایز یافتگی به طور معناداری واریانس متغیر تعهد زناشویی را تبیین می­نماید. این نتایج نشان دهنده نقش میانجیگرانه تمایز یافتگی در رابطه بین سبک­های دلبستگی ایمن و اضطرابی با تعهد زناشویی است.

نتیجه‌گیری: ازآنجایی‌که ازدواج و روابط زناشویی یکی از تصمیم‌های مهم زندگی در بزرگسالی محسوب می‌شوند می‌توان با تمرکز بر سبک‌های دلبستگی در بزرگ‌سالان و آموزش‌های پیش از ازدواج بر تعهد زناشویی و تداوم روابط بین زوج‌ها افزود.