زمینه و هدف: اضطراب دندانپزشکی یکی از دلایل مهم اجتناب افراد از مراقبتهای دندانپزشکی است. تشدید علائم میتواند ناشی از دشواری در تنظیم شناختی هیجان باشد؛ لذا ارائه درمانی جهت بهبود تنظیم شناختی هیجان و تقلیل علائم ضروری است؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان و شدت علائم مبتلایان به اضطراب دندانپزشکی بود.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه شاهد و دوره پیگیری سهماهه بود. از بیماران مبتلا به اضطراب دندانپزشکی که بهصورت در دسترس انتخاب شدند ۳۲ بیمار بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه، گمارش شدند. افراد گروه آزمایش در ۱۰ جلسه هفتگی به مدت ۹۰ دقیقه طی دو ماه و نیم تحت درمان پذیرش و تعهد طبق مدل ارائهشده Hayes شرکت نمودند. افراد گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. پرسشنامه اضطراب دندانپزشکی و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان بهمنظور بررسی متغیرهای وابسته و فهرست علائم بالینی تجدیدنظر شده و دستگاه پالساکسیمتر بهعنوان ابزار غربالگری مورداستفاده قرار گرفتند. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازههای مکرر و با بهرهگیری از نرمافزار SPSS.۲۲ تحلیل شد.
یافتهها: بر اساس نتایج، میانگین و انحراف معیار اضطراب دندانپزشکی در پیشآزمون گروه آزمایش ۵/۱۰± ۳/۱۲۱ بود که در پسآزمون و پیگیری به ترتیب به ۸/۷ ± ۱/۸۹ و ۱/۸ ± ۹/۸۷ ارتقا یافت که ازنظر آماری معنادار است (۰۰۰۱/۰> p). همچنین میانگین و انحراف معیار تنظیم شناختی مثبت در پیشآزمون گروه آزمایش ۴۰/۵ ± ۱۲/۴۱ بود که در پسآزمون و پیگیری به ترتیب به ۷۵/۵ ± ۸۱/۴۶ و ۸۰/۵ ± ۳۷/۴۷ افزایش یافت که ازنظر آماری معنادار است (۰۰۰۱/۰> p). میانگین و انحراف معیار تنظیم شناختی منفی در پیشآزمون گروه آزمایش ۵۱/۳ ± ۳۷/۳۰ بود که در پسآزمون و پیگیری به ترتیب به ۲۲/۴ ± ۳۷/۳۴ و ۸۷/۳ ± ۳۱/۳۵ ارتقا یافت که ازنظر آماری معنادار است (۰۰۰۱/۰> p). بهعلاوه تفاوت بین نمرات اضطراب دندانپزشکی، راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری در کل نمونه پژوهش و تفاوت نمرات این متغیرها در سه مرحله از پژوهش در دو گروه معنیدار است (۰۰۰۱/۰>p).
نتیجهگیری: درمان پذیرش و تعهد مداخلهای امیدوارکننده در جهت بهبود تنظیم شناختی هیجان و کاهش شدت علائم بیماران مبتلا به اضطراب دندانپزشکی است.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |