زمینه و هدف: یکی از اصلی­‌ترین دغدغه­‌های روان­شناسی سلامت پیروی بیماران از توصیه­‌های درمانی است. خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن و پریشانی روان­شناختی ازجمله عواملی هستند که در تبیین میزان پیروی از درمان در جراحی­‌های چاقی نقش­‌های مهمی ایفا می­‌کنند. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی­گر پیروی از درمان در رابطه بین خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن، پریشانی روان­شناختی با کاهش وزن افراد چاق جراحی‌شده به روش اسلیو گاستروکتومی (sleeve gastrectomy) بود.

مواد و روش­‌ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام افراد چاقی بود که در کلینیک پژوهشکده غدد و متابولیسم مورد عمل جراحی لاپاراسکوپی اسلیو گاسترکتومی (sleeve gastrectomy Laparoscopy) قرارگرفته بودند و از میان آن­ها 200 نفر به روش نمونه­‌برداری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل شاخص توده بدنی؛ پرسشنامه سبک زندگی مبتنی بر خودکارآمدی؛ فرم کوتاه مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس و مقیاس پیروی کلی بود. داده­‌های پژوهش حاضر با استفاده از روش مدل­‌یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند.

یافته‌­ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد اثر مستقیم خودکارآمدی بر کاهش وزن (01/0>p، 169/0= β) و اثر غیرمستقیم از طریق پیروی از درمان (01/0>p، 077/0= β) معنادار بود. اثر مستقیم پریشانی روان‌شناختی بر کاهش وزن (05/0>p، 186/0-= β) و اثر غیرمستقیم پریشانی روان­شناختی از طریق پیروی از درمان (05/0>p، 069/0-= β) معنادار بود.

نتیجه­‌گیری: چنین به نظر می­‌رسد که خودکارآمدی با تحت تأثیر قرار دادن فرد و ارتقای تاب‌آوری وی پریشانی روان­شناختی او را کاهش داده و منجر به افزایش پیروی از درمان و کاهش وزن فرد می­‌شود.