، سجاد امینی منش2
، اعظم داودی2
، فرزانه هومن2
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سلامت روان زنان مطلقه سرپرست خانوار بود.
مواد و روشها: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و گروه گواه و جامعه آماری شامل کلیه زنان مطلقه سرپرست خانوار در شهر اصفهان در سال 1402 که به روش نمونه گیری در دسترس 45 نفر انتخاب، و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (گروه درمان پذیرش و تعهد 15 نفر و گروه درمان فراتشخیصی 15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار گرفتند. سپس به گروه آزمایش درمان پذیرش و تعهد 8 جلسه 90 دقیقهای و به گروه آزمایش درمان فراتشخیصی هم 8 جلسه 90 دقیقهای ارائه شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ، ۱۹۷۲)، بود. دادهها بهوسیله روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد، F مشاهده شده، بین میزان تأثیرگذاری دو روش درمان فراتشخیصی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سلامت روان تفاوت معناداری وجود ندارد.
نتیجهگیری: بنابراین، میتوان گفت، بین میزان تأثیرگذاری دو روش درمان فراتشخیصی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانهها و شکایات جسمانی، اضطراب، نارسایی عملکرد اجتماعی، و افسردگی زنان مطلقه سرپرست خانوار تفاوت معناداری وجود ندارد.
| بازنشر اطلاعات | |
|
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |