Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

بیماران مبتلا به اختلالات طیف در خود ماندگی (Disorder Spectrum Autism یا ASD)، نقصی را در رشد نظریه ذهن نشان می‌دهند. آن‌ها نه تنها قادر به درک ذهن دیگران نیستند، بلکه در درک این نکته نیز ناتوانند که ذهن دیگران متفاوت بوده، رفتار ریشه در حالت‌‌های روانی فرد دارد. ادعا شده است که افراد مبتلا به ASD به دلیل ناتوانی در همدلی کردن، در پاسخ متناسب به تجربیات هیجانی دیگران شکست می‌خورند. نتایج حاکی از آن است که اگر چه کودکان مبتلا به ASD به سادگی می‌توانند بین دو شخصیت تمیز بگذارند، ساز و کارهای سازشی رمزگردانی چهره‌ایی در آن‌ها به شدت به خطر افتاده است. این نکته توضیحی است بر ناتوانی آن‌ها در ادراک چهره‌های قبلی که منجر به نقص اجتماعی در تعاملات آن‌ها شده است. محققین پیشنهاد می‌دهند که ساز و کار تحریکی درونی همچون نظام اعصاب، آیینه‌ای برای رشد طبیعی مهارت‌های تقلید، بازشناسی، نظریه ذهن، همدلی و زبان ضروری است. علاوه بر این، ایشان به کژ کنشی ساز و کار تحریکی اشاره داشته، ذکر می‌کنند که ممکن است زیر بنای نقص‌های ارتباطی و اجتماعی در مبتلایان به اختلال طیف در خود ماندگی باشد. واژه‌های کلیدی: اختلال طیف در خود ماندگی، نظریه ذهن، تعامل اجتماعی، نظام اعصاب آیینه‌ای، ارتباط.

متن کامل [PDF 195 kb]   (۵۵۶ دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---