دوره 22، شماره 1 - ( 2-1403 )
جلد 22 شماره 1 صفحات 66-56 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nosrati K, Soltanifar H. The Effectiveness of Therapeutic Intervention and Life Skills Training on the Social Adjustment of Students with Dictation Disorder. RBS 2024; 22 (1) :56-66
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-1574-fa.html
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-1574-fa.html
نصرتی کبری، سلطانی فر هاله. تأثیر مداخله درمانی و آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری اجتماعی دانشآموزان با اختلال دیکته. تحقیقات علوم رفتاری. 1403; 22 (1) :56-66
کبری نصرتی* 
1، هاله سلطانی فر2 
1، هاله سلطانی فر2
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب ، nosrati.psk@gmail.com
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
چکیده: (352 مشاهده)
زمینه و هدف: دانشآموزان با مشکلات یادگیری در مقایسه با دانشآموزان عادی از نظر رشد عاطفی و سازگاری اجتماعی در سطح پایینتری قرار دارند. ازاینرو، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مداخله درمانی و آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری اجتماعی دانشآموزان با اختلال دیکته انجام شد.
مواد و روشها: روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیهی دانشآموزان دختر و پسر مقاطع سوم، چهارم و پنجم ابتدایی مبتلا به اختلال دیکتهنویسی منطقهی 3 شهر تهران در سال تحصیلی 401-1400 بودند که از بین آنها 20 نفر بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) گمارده شدند. ابزارهای این پژوهش شامل آزمون نوشتاری فلاح چای (1374)، ویرایش چهارم آزمون هوشی وکسلر (1947) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (1993) بود. گروه آزمایش آموزش گروهی مهارتهای زندگی و درمان اختلال دیکتهنویسی را طی 8 جلسه دریافت کرد؛ اما گروه کنترل هیچ مداخلهای را دریافت نکرد. جهت تجزیهوتحلیل دادههای تحقیق از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. تمام عملیات آماری پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 با سطح معنیداری 05/0>P در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج تحقیق نشان داد که پس از کنترل اثر پیشآزمون، تفاوت نمرههای پیشآزمون- پسآزمون دو گروه برای متغیرهای سازگاری اجتماعی، عاطفی و تحصیلی معنادار است و میانگین نمرههای گروه آزمایش در متغیرهای سازگاری اجتماعی، عاطفی و تحصیلی بهطور معناداری بیشتر از گروه کنترل است (05/0>P).
نتیجهگیری: میتوان از مداخله درمانی و آموزش مهارتهای زندگی رای ارتقاء سازگاری اجتماعی دانشآموزان با اختلال دیکته نویسی استفاده کرد.
مواد و روشها: روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیهی دانشآموزان دختر و پسر مقاطع سوم، چهارم و پنجم ابتدایی مبتلا به اختلال دیکتهنویسی منطقهی 3 شهر تهران در سال تحصیلی 401-1400 بودند که از بین آنها 20 نفر بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) گمارده شدند. ابزارهای این پژوهش شامل آزمون نوشتاری فلاح چای (1374)، ویرایش چهارم آزمون هوشی وکسلر (1947) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (1993) بود. گروه آزمایش آموزش گروهی مهارتهای زندگی و درمان اختلال دیکتهنویسی را طی 8 جلسه دریافت کرد؛ اما گروه کنترل هیچ مداخلهای را دریافت نکرد. جهت تجزیهوتحلیل دادههای تحقیق از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. تمام عملیات آماری پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 با سطح معنیداری 05/0>P در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج تحقیق نشان داد که پس از کنترل اثر پیشآزمون، تفاوت نمرههای پیشآزمون- پسآزمون دو گروه برای متغیرهای سازگاری اجتماعی، عاطفی و تحصیلی معنادار است و میانگین نمرههای گروه آزمایش در متغیرهای سازگاری اجتماعی، عاطفی و تحصیلی بهطور معناداری بیشتر از گروه کنترل است (05/0>P).
نتیجهگیری: میتوان از مداخله درمانی و آموزش مهارتهای زندگی رای ارتقاء سازگاری اجتماعی دانشآموزان با اختلال دیکته نویسی استفاده کرد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |