دوره 20، شماره 2 - ( 6-1401 )
جلد 20 شماره 2 صفحات 242-230 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Raeisi M, Shahbazi M, Koraei A. Comparing effectiveness of the religion-based forgiveness training and the fairness-based contextual therapy on improvement of self-esteem and empathy of betrayed women in Ahvaz. RBS 2022; 20 (2) :230-242
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-1391-fa.html
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-1391-fa.html
رئیسی مسعود، شهبازی مسعود، کرایی امین. مقایسه اثربخشی آموزش گذشت مبتنی بر مذهب و درمان بافتنگر انصاف محور بر بهبود عزت‌نفس و همدلی زنان خیانت دیده شهرستان اهواز. تحقیقات علوم رفتاری. 1401; 20 (2) :230-242
مسعود رئیسی1 
، مسعود شهبازی* 
2، امین کرایی1
، مسعود شهبازی* 2، امین کرایی1
1- گروه مشاوره، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2- گروه مشاوره، واحد مسجدسلیمان، دانشگاه آزاد اسلامی، مسجدسلیمان، ایران ، masoudshahbazi66@yahoo.com
2- گروه مشاوره، واحد مسجدسلیمان، دانشگاه آزاد اسلامی، مسجدسلیمان، ایران ، masoudshahbazi66@yahoo.com
چکیده: (596 مشاهده)
زمینه و هدف: خیانت در ازدواج عامل بزرگ عدم رضایت زناشویی و همچنین زمینهی اصلی بروز تعارضها و ناسازگاریهای زناشویی و جنسی است، بنابراین؛ هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش گذشت مبتنی بر مذهب و درمان بافتنگر انصاف محور بر بهبود عزت‌نفس و همدلی زنان خیانت دیده شهرستان اهواز بود.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و گروه گواه با گمارش تصادفی بود. جامعهی آماری این پژوهش شامل کلیهی زنان متأهل خیانت دیدهی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره بین‌الملل و راه کمال شهرستان اهواز بود که از این میان 45 نفر با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی و برابر به گروه آموزش گذشت مبتنی بر مذهب (آزمایش اول)، گروه درمان بافتنگر انصاف محور (آزمایش 2) و گروه گواه گماشته شدند. آزمودنیها به مقیاس عزت‌نفس روزنبرگ (1965) و مقیاس صفات همدلی بتسون (بتسون و همکاران، 1983) پاسخ دادند. هر گروه آزمایش براساس دستورالعمل مربوطهی خود، تعداد جلسات آموزش مرتبط را دریافت کرد درحالی‌که گروه گواه در این مدت هیچ مداخلهای را دریافت نکرد. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA)، آزمون تعقیبی بونفرنی و نسخه‌ی 26 نرمافزار SPSS تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آزمون تعقیبی بونفرنی نشان داد که آموزش گذشت مبتنی بر مذهب و درمان بافتنگر انصاف محور باعث افزایش عزت‌نفس (001/0 > p) و همدلی (001/0 > p) زنان خیانت دیده نسبت به گروه کنترل میشوند. بااین‌حال، تفاوت معناداری بین دو روش در افزایش عزت‌نفس (415/0 = p) و همدلی (114/0 = p) زنان خیانت دیده وجود نداشت
نتیجه‌گیری: براساس نتایج، میتوان گفت که برای کمک به افزایش عزت‌نفس و همدلی زنان خیانت دیده نسبت به همسرانشان از هر یک از روشهای آموزش گذشت مبتنی بر مذهب یا درمان بافتنگر انصافمحور به‌طور موفقیتآمیزی استفاده نمود.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و گروه گواه با گمارش تصادفی بود. جامعهی آماری این پژوهش شامل کلیهی زنان متأهل خیانت دیدهی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره بین‌الملل و راه کمال شهرستان اهواز بود که از این میان 45 نفر با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی و برابر به گروه آموزش گذشت مبتنی بر مذهب (آزمایش اول)، گروه درمان بافتنگر انصاف محور (آزمایش 2) و گروه گواه گماشته شدند. آزمودنیها به مقیاس عزت‌نفس روزنبرگ (1965) و مقیاس صفات همدلی بتسون (بتسون و همکاران، 1983) پاسخ دادند. هر گروه آزمایش براساس دستورالعمل مربوطهی خود، تعداد جلسات آموزش مرتبط را دریافت کرد درحالی‌که گروه گواه در این مدت هیچ مداخلهای را دریافت نکرد. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA)، آزمون تعقیبی بونفرنی و نسخه‌ی 26 نرمافزار SPSS تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آزمون تعقیبی بونفرنی نشان داد که آموزش گذشت مبتنی بر مذهب و درمان بافتنگر انصاف محور باعث افزایش عزت‌نفس (001/0 > p) و همدلی (001/0 > p) زنان خیانت دیده نسبت به گروه کنترل میشوند. بااین‌حال، تفاوت معناداری بین دو روش در افزایش عزت‌نفس (415/0 = p) و همدلی (114/0 = p) زنان خیانت دیده وجود نداشت
نتیجه‌گیری: براساس نتایج، میتوان گفت که برای کمک به افزایش عزت‌نفس و همدلی زنان خیانت دیده نسبت به همسرانشان از هر یک از روشهای آموزش گذشت مبتنی بر مذهب یا درمان بافتنگر انصافمحور به‌طور موفقیتآمیزی استفاده نمود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |