دوره ۲۰، شماره ۱ - ( ۲-۱۴۰۱ )
جلد ۲۰ شماره ۱ صفحات ۸-۱ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hassanzadeh M R, Mansouri A. Effectiveness of Schema Therapy on Anger Rumination and Aggression in Men with Binge Eating Disorder. RBS 2022; 20 (1) :1-8
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-1114-fa.html
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-1114-fa.html
حسن زاده محمدرضا، منصوری احمد. اثربخشی طرح‌واره درمانی بر نشخوار خشم و پرخاشگری در مردان مبتلا به اختلال پرخوری. تحقیقات علوم رفتاری. ۱۴۰۱; ۲۰ (۱) :۱-۸
۱- کارشناس ارشد روان‌شناسی بالینی، گروه روان‌شناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.
۲- گروه روان‌شناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران. ،mansoury_am@yahoo.com
۲- گروه روان‌شناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران. ،
چکیده: (۱۰۴۴۲ مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال پرخوری یکی از شایع‌ترین اختلال‌های خوردن است. عوامل متعددی ازجمله پرخاشگری، نشخوار فکری، خشم و نشخوار خشم با اختلال پرخوری مرتبط هستند. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثربخشی طرح‌واره درمانی بر نشخوار خشم و پرخاشگری مردان مبتلا به اختلال پرخوری بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری آن را کلیه مردان مبتلا به اختلال پرخوری عضو انجمن پرخوران گمنام شهر مشهد در سال 99- 1398 تشکیل داد. بیست‌وچهار نفر از مردان مبتلا به اختلال پرخوری به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به‌تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای هر دو گروه پیش‌آزمون با استفاده از مقیاس نشخوار خشم و پرسشنامه پرخاشگری اجرا شد. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه به‌صورت هفته‌ای 1 جلسه 120 دقیقه‌ای تحت طرح‌واره درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای را دریافت نکردند. برای هر دو گروه مجدداً پس‌آزمون انجام و نتایج از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج بیانگر این بود که طرح‌واره درمانی باعث کاهش نشخوار خشم و پرخاشگری در افراد مبتلا به اختلال پرخوری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می‌شود (01/0>p).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می‌کند که درمانگران می‌توانند از این روش درمانی برای کاهش نشخوار خشم و پرخاشگری افراد مبتلا به اختلال پرخوری استفاده کنند.
مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری آن را کلیه مردان مبتلا به اختلال پرخوری عضو انجمن پرخوران گمنام شهر مشهد در سال 99- 1398 تشکیل داد. بیست‌وچهار نفر از مردان مبتلا به اختلال پرخوری به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به‌تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای هر دو گروه پیش‌آزمون با استفاده از مقیاس نشخوار خشم و پرسشنامه پرخاشگری اجرا شد. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه به‌صورت هفته‌ای 1 جلسه 120 دقیقه‌ای تحت طرح‌واره درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای را دریافت نکردند. برای هر دو گروه مجدداً پس‌آزمون انجام و نتایج از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج بیانگر این بود که طرح‌واره درمانی باعث کاهش نشخوار خشم و پرخاشگری در افراد مبتلا به اختلال پرخوری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می‌شود (01/0>p).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می‌کند که درمانگران می‌توانند از این روش درمانی برای کاهش نشخوار خشم و پرخاشگری افراد مبتلا به اختلال پرخوری استفاده کنند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |