اعظم اعرابی، جعفر حسنی، مهدی اکبری، محمد حاتمی، محمدرضا شعربافچیزاده، دوره ۱۸، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف:بیماریهای پوستی همانند پسوریازیس، باناتوانیهای روانشناختی و اجتماعیقابلملاحظهای همراههستند. ازاینرو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان خود شفقتورزی بر پریشانی روانشناختی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس انجام گرفت. مواد و روشها:این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل و پیگیری یکماهه است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیهی بیماران پوستی پسوریازیس بود که بین ماههای دی تا اسفند ۱۳۹۸ به مراکز درمانی پوستی در شهر تهران مراجعه نمودند. از این جامعه، ۴۰ نفر به شیوهی نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) گمارده شدند. اعضای گروه آزمایش از هفت جلسه درمان خودشفقتورزی برخوردار گردیدند، بااینحال گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. پرسشنامههای پریشانی روانشناختی کسلر (۲۰۰۲) و کیفیت زندگی بریف (۱۹۹۶)، قبل و بعد از مداخلات آموزشی، بهعنوان پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری بر روی کلیه افراد اجرا گردید. یافتههای حاصل از پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر و نرمافزار SPSS-۲۰ موردتجزیهوتحلیل قرار گرفت. یافتهها:نتایج بیانگر این بود که درمان خودشفقت ورزی بر کاهش پریشانی روانشناختی و افزایش کیفیت زندگی در بیماران پوستی پسوریازیس بهطور معناداری مؤثر بوده است (۰۰۱/۰>p). نتیجهگیری:به نظر میرسد درمان خودشفقت ورزی، از طریق افزایش مهربانی نسبت به خود و دیگران و مدیریت احساسات، میتواند منجر به بهبود پریشانی روانشناختی و کیفیت زندگی بیماران شود.
زمینه و هدف:همهگیری ویروس کرونا، پدیدهای که با ظهورش جهان را در شوک و بهت فرو برد، در دسامبر سال ۲۰۱۹ میلادی از ووهان چین آغاز شد. از آن زمان، این ویروس در سراسر جهان شیوع یافته است و تا به امروز، میلیونها نفر تحت تأثیر این بیماری قرارگرفتهاند. پژوهش حاضر باهدف پیشبینی پریشانی روانشناختی بر اساس سبکهای مقابله با استرس، نگرش نسبت بهشدت خطر کرونا و رفتارهای پیشگیرانه در همهگیری کرونا در مردم شهر اصفهان انجام گرفت. مواد و روشها:طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری کلیه افراد بالای ۱۸ سال ساکن شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود که از میان آنها ۳۵۱ نفر با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامههای پریشانی روانشناختی کسلر، سبکهای مقابله با موقعیتهای فشارزای ایندلر و پارکر-فرم کوتاه(CISS-SF)، نگرش نسبت بهشدت خطر کرونا و اقدامات پیشگیرانهی هنرور و همکاران پاسخ دادند. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل ضریبهمبستگی پیرسون و رگرسیون گامبهگام با استفاده از نرمافزار SPSS۲۸انجام شد. یافتهها:نتایج بیانگر این بود کهنشان داد نگرش بهشدت خطر کرونا، سبک مقابله اجتنابی، سبک مقابله هیجان مدار و رفتارهای پیشگیرانه میتوانند ۱۸ درصد از تغییرات پریشانی روانشناختی را بهصورت معنادار پیشبینی کنند؛ اما سبک مقابله مسئله مدار قادر به پیشبینی پریشانی روانشناختی نبود. نتیجهگیری:از نتایج پژوهش حاضر میتوان جهت تبیین پریشانی روانشناختی و تدوین مداخلات فرد نگر و جامعهمحور در جهت ارتقای سلامت افراد در رویارویی با بیماری همهگیر کرونا استفاده کرد.