مطالعه موردی کارایی رواندرمانی پویشی کوتاهمدت (STDP) بر افزایش ابرازگری هیجانی و کاهش علائم هراس اجتماعی
|
مصطفی محمودی قهساره1 ، حمیدرضا آقامحمدیان2 ، محمود دهقانی3 ، حسین حسن آبادی |
1- استاد،گروه دانشکده روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران 2- استادیار و عضو هیأت علمی انستیتو روانپزشکی تهران، دانشگاه علوم پزشکی تهران 3- استادیار، دانشکده روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران |
|
چکیده: (1876 مشاهده) |
چکیده زمینه و هدف: رواندرمانی پویشی بر این اصل استوار است که ابراز هیجان از ابعاد مهم سلامت روانی است و آسیبهای روانی با نقص در ابرازگری هیجان مرتبط هستند. از اینرو پژوهش حاضر کارایی این نوع درمان با مدل تعدیلکننده اضطراب در بهبود هراس اجتماعی را مورد بررسی قرار میدهد. مواد و روشها: این مطالعه بروی یک نمونه از کلینیک روانشناسی بالینی دانشگاه فردوسی مشهد در چهارچوب طرح تجربی تک موردی با استفاده از خط پایه چندگانه طی 20 جلسه همراه با پیگیری سهماهه انجام شد. ابزارهای مورد استفاده این پژوهش مصاحبه بالینی ساختاریافته، مقیاس ارزیابی عملکرد کلی، پرسشنامههای هراس اجتماعی و ابرازگری هیجانی بود. برای تحلیل دادهها روش تحلیل نگارهای، معنیداری بالینی و درصد بهبودی به کار برده شد. یافتهها: در پایان درمان، نتایج حاکی از آن بود که رواندرمانی پویشی کوتاه مدت مدل تعدیل کننده اضطراب باعث کاهش هراس مراجع از نمره 48 به 16گردیده (66٪) که در پایان دوره پیگیری سه ماهه این میزان از تغییر به 15 رسید (69٪). میزان ابرازگری هیجان در این مراجع از 32 به 52 افزایش یافت (63%) و در پایان دوره پیگیری به 55 افزایش یافت (72٪). همچنین نمره GAF از 51 تا 60 به 71 تا 80 افزایش یافت و در پایان دوره پیگیری این میزان حفظ گردید. نتیجهگیری: رواندرمانی پویشی کوتاهمدت با مدل تعدیلکننده اضطراب در افزایش ابرازگری هیجانی و کاهش علائم در هراس اجتماعی به شکل معنیداری کارایی دارد. واژههای کلیدی: رواندرمانی پویشی کوتاهمدت، مدل تعدیلکننده اضطراب، هراس اجتماعی، ابرازگری هیجانی |
|
|
|
متن کامل [PDF 405 kb]
(484 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/11/19 | انتشار: 1394/9/24
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|