دوره 12، شماره 2 - ( 4-1393 )
جلد 12 شماره 2 صفحات 306-285 |
برگشت به فهرست نسخه ها
پدیده کریمی1 
، سید محمد موسوی2 ، الهه کمالی3 ، منصور صالحی4 ، مژگان کاراحمدی
، سید محمد موسوی2 ، الهه کمالی3 ، منصور صالحی4 ، مژگان کاراحمدی
1- کارشناس ارشد، بخش ژنتیک، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
2- کارشناس ارشد، بخش ژنتیک، گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3- دانشیار، بخش ژنتیک، گروه علوم پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، آزمایشگاه ژنتیک پزشکی الزهرا، بیمارستان الزهرا، مرکز ژنتیک پزشکی ژنوم، اصفهان، ایران
4- گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، مرکز تحقیقات علوم رفتاری، بیمارستان نور و حضرت علی اصغر، اصفهان، ایران (نویستده مسؤول) Email:karahmadi@med.mui.a
2- کارشناس ارشد، بخش ژنتیک، گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3- دانشیار، بخش ژنتیک، گروه علوم پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، آزمایشگاه ژنتیک پزشکی الزهرا، بیمارستان الزهرا، مرکز ژنتیک پزشکی ژنوم، اصفهان، ایران
4- گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، مرکز تحقیقات علوم رفتاری، بیمارستان نور و حضرت علی اصغر، اصفهان، ایران (نویستده مسؤول) Email:karahmadi@med.mui.a
چکیده: (1895 مشاهده)
چکیده اوتیسم یک ناتوانی تکاملی با سن شروع در دوران کودکی (زیر 3 سال) است که از طریق نواقص مشخصی در برقراری روابط اجتماعی، اختلال در تکلم و الگوهای تکراری رفتاری شناخته می‌شود. در دهه‌های اخیر به علت بروز پیشرونده‌ی این بیماری، تحقیقات بسیاری پیرامون شناخت عوامل اتیولوژیک مربوطه صورت گرفته است و مشخص شده که نقش عوامل محیطی در سبب‌شناسی اوتیسم، اگر بیشتر از عوامل ژنتیکی نباشدکمتر نیست. به همین منظور در این مقاله مروری تلاش شده است تا مجموعه‌ای از عوامل محیطی دخیل در بروز اوتیسم گردآوری شود و در انتها دستورالعملی کاربردی جهت به حداقل رساندن احتمال ابتلای کودکان به این اختلال ویران‌کننده، در قالب پیشنهاداتی مشخص و عملی ارایه شود. واژه‌های کلیدی: عوامل اتیولوژیک، اوتیسم، عوامل محیطی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |