زمینه و هدف : شیوع بالای بیماری دیابت از یک سو و اهمیت رفتار خودمراقبتی در کنترل عوارض حاد و مزمن بیماری و نقش متغیرهای روان‌شناختی بر فعالیت خودمراقبتی از سوی دیگر مورد تأکید پژوهشگران است. پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی رفتار خودمراقبتی بر مبنای ویژگی‌های سرسختی، امید به زندگی و نگرش‌های ناکارامد در افراد مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. ‌ مواد و روش‌ها : روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه بیماران دیابت نوع دو مراجعه‌کننده به مراکز دیابت شهر اصفهان می‌باشند. برای انتخاب نمونه با استفاده از نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای تعداد 120 نفر از بیماران انتخاب شدند. پرسش‌نامه‌های خودمراقبتی، سرسختی، امید به زندگی و نگرش‌های ناکارآمد تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده شد. یافته‌ها : نتایج تحلیل نشان داد تنها اثر متقابل امید به زندگی و نگرش‌های ناکارآمد قادر به پیش‌بینی رفتار خودمراقبتی بود (05/0> P ). ولی به طور جداگانه بین سرسختی، امید به زندگی و نگرش‌های ناکارآمد با رفتارخودمراقبتی رابطه دیده نشد . نتیجه گیری : با توجه به یافته‌های پژوهش به نظر می‌رسد اثر متقابل امید به زندگی و نگرش‌های ناکارآمد قادر به پیش‌بینی رفتار خودمراقبتی می‌باشند. در واقع با کاهش نگرش‌های ناکارآمد و افزایش امید می‌توان رفتار خود مراقبتی را تقویت کرد. واژه‌های کلیدی : خودمراقبتی، سرسختی، امید به زندگی، نگرش‌های ناکارآمد، دیابت نوع 2.

متن کامل [PDF 289 kb]   (626 دریافت)