تأثیر آموزش حل مسأله بر خودکارامدی و خودکارامدی ادراک شده در نوجوانان
|
علیرضا یوسفی1 ، فاطمه غرضی2 ، مریم گردانشکن |
1- کارشناس ارشد، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان، اصفهان، ایران 2- کارشناس ارشد، برنامهریزی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان، اصفهان، ایران |
|
چکیده: (1789 مشاهده) |
زمینه و هدف: از دیدگاه نظریههای شناختی اجتماعی، توان کنترل شخصی موجب ارتقای سلامت رفتاری میگردد. برجستهترین نظریههای سلامت رفتاری در برگیرنده مفهوم خودکارامدی میباشد. هدف از این پژوهش، تعیین تأثیر آموزش حل مسأله بر خودکارامدی و خودکارامدی ادراک شده در نوجوانان بود. مواد و روشها: در کارآزمایی بالینی حاضر، 160 نفر از نوجوانان در مقطع راهنمایی به صورت تصادفی ساده چند مرحلهای انتخاب شدند و سپس در سه گروه: مداخله شامل 64 نفر، شاهد با دارونما شامل 62 نفر و شاهد بدون دارونما شامل 34 نفر به طور تصادفی تخصیص داده شدند. آموزش مهارت حل مسأله، به طور اختصاصی برای گروه مداخله در طی 15 جلسه ارایه گردید. در گروه شاهد با دارونما در طی 15 جلسه، تنها به بحث راجع به مسایل بلوغ و نوجوانی پرداخته شد. گروه شاهد بدون دارونما هیچ آموزشی دریافت نکردند. ابزار جمعآوری اطلاعات 3 مقیاس، پرسشنامه خودکارامدی عمومی ادراک شده Schwarzer و Jerusalem، خودکارامدی در روابط با همسالان Wheelerو Ladd و خودکارامدی ادراک شده در روابط با همسالان Oalandik بود. دادهها با استفاده از آزمون ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: آموزش مهارت حل مسأله باعث تفاوت معنیدار نمرات خودکارامدی عمومی ادراک شده در سه گروه (010/0 > P و 704/4 = F)، خودکارامدی در روابط با همسالان در سه گروه (001/0 > P و 64/9 = F) و خودکارامدی ادراک شده در روابط با همسالان در سه گروه (010/0 > P و 2/4 = F) گردید. نتیجهگیری: آموزش حل مسأله، راهبردی مناسب جهت افزایش خودکارامدی و ابزاری برای شناسایی، حل و یا سازگاری جهت بررسی چالشهای نوجوانان و در نهایت سلامت رفتاری آنها در طول زندگی میباشد. واژههای کلیدی: سلامت رفتاری، آموزش، حل مسأله، خودکارامدی، خودکارامدی ادراک شده |
|
|
|
متن کامل [PDF 192 kb]
(441 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/11/19 | انتشار: 1391/10/26
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|