دوره 10، شماره 2 - ( 2-1391 )
جلد 10 شماره 2 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- پزشک عمومی، مدیرفنی کلینیک ترک اعتیاد، اصفهان، ایران.
2- دانشجوی دکتری روان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، اصفهان، ایران.
3- دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مشاوره، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
2- دانشجوی دکتری روان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، اصفهان، ایران.
3- دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مشاوره، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده: (1801 مشاهده)
زمینه و هدف : مورد آزار قرار گرفتن در دوران کودکی و نوجوانی، یکی از زنگ خطرهای مهم وابستگی به مواد است. هدف مطالعه حاضر مقایسه میزان کودک‌آزاری بیماران مبتلا به اختلال وابستگی به مواد و افراد غیره وابسته در شهر اصفهان بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع علی- مقایسه‌ای است. 120 بیمار مرد مبتلا به اختلال وابستگی به مواد (گروه بالینی) که به مراکز درمانی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و با 120 مرد که مبتلا به اختلال وابستگی به مواد نبودند، مورد مقایسه قرار گرفتند. در این مطالعه از مقیاس خود گزارشی کودک آزاری محمدخانی و همکاران استفاده شد. یافته‌ها: میزان کودک آزاری جسمی، جنسی و عاطفی در افراد وابسته به مواد به طور معنی‌داری بیشتر از گروه شاهد است (0/05 > P). علاوه بر این، یافته‌ها نشان داد که بی‌توجهی و غفلت در افراد گروه شاهد بیشتر از افراد گروه بالینی است. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، مورد آزار قرار گرفتن کودکان در دوران کودکی، یکی از عوامل خطر‌زای اختلال وابستگی به مواد در بزرگ‌سالی است. والدین ایرانی نیز، نیاز بیشتری به آموزش در زمینه توجه به کودکان دارند. واژه‌های کلیدی: کودک آزاری، وابستگی به مواد، افراد غیره وابسته.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |