1- دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران. 2- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران. ، drgolparvar@hotmail.com 3- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
چکیده: (1862 مشاهده)
زمینه و هدف:درد ناشی از آسیبهای مفصلی و دوره غیرقابلپیشبینی بیماری هموفیلی (Hemophilicdisease) باعث ایجاد مشکلاتی در ابعاد مختلف زندگی بیماران ازجمله عزتنفس و رضایت از زندگی میگردد. بنابراین پژوهش حاضرباهدفبررسی اثربخشی بسته آموزشی مبتنی بر موفقیت شغلی بیماران هموفیلی بر عزتنفس (Self-esteem) و رضایت از زندگی (Lifesatisfaction) این بیماران انجام گرفت.
مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی و دارای طرح پیشآزمون- پسآزمون همراه با گروه کنترلو دوره پیگیری بود. از ۶۰۰ بیمار هموفیلی شهر اصفهان در سال ۱۳۹۶، ۴۰ بیمار بهصورت در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل گمارش شدند. دو پرسشنامه عزتنفس (State Self-Esteem Scale یا SSES) و پرسشنامه رضایت از زندگی (SatisfactionWithLifeScale یاSWLS) برای سنجش متغیرهای پژوهش در مراحل پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری مورد استفاده قرار گرفت. گروه آزمایش به مدت ۱۱ جلسه دو ساعته تحت آموزش مبتنی بر موفقیت شغلی بیماران هموفیلی و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. با احتساب ریزش و ملاکهای خروج از پژوهش درنهایت تعداد نمونه به دو گروه ۱۶ نفری کاهش یافت. دادهها از طریق تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر (RepeatedmeasuresANOVA) تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که بین گروههای آزمایش و کنترل در عزتنفس و رضایت از زندگی در مراحل پسآزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰>p).
نتیجهگیری: نتایج این پژوهش نشان داد که میتوان از بسته آموزشی ارتقاء موفقیت شغلی بهمنظور بهبود عزتنفس و رضایت از زندگی بیماران هموفیلی استفاده نمود.
Zarei M, Golparvar M, Mahdad A. The Effect of Educational Package based on Job Success on Self-Esteem and Life Satisfaction in Hemophilic Patients. RBS 2018; 16 (4) :562-572 URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-636-fa.html
زارعی مجید، گل پرور محسن، مهداد علی. اثربخشی بسته آموزشی ارتقاء موفقیت شغلی بر عزتنفس و رضایت از زندگی بیماران هموفیلی. تحقیقات علوم رفتاری. 1397; 16 (4) :562-572