logo
دوره 16، شماره 1 - ( 1-1397 )                   جلد 16 شماره 1 صفحات 38-32 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

باران اولادی ص, اعتمادی ع, احمدی س ا, فاتحی‌زاده م. Couples Therapy after the Infidelity of Men: A Controlled Trial Study. RBS 2018; 16 (1) :32-38
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-579-fa.html
باران اولادی صادق، اعتمادی عذرا، احمدی سید احمد، فاتحی‌زاده مریم. زوج درمانی بعد از وقوع خیانت زناشویی مردان: یک مطالعه کنترل شده. تحقیقات علوم رفتاری. 1397; 16 (1) :32-38

URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-579-fa.html


1- دانشیار، گروه مشاوره، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- استاد، گروه مشاوره، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده:   (2330 مشاهده)
زمینه و هدف : درمان زوجین آسیب دیده از خیانت، فرایندی پیچیده و چند وجهی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان خیانت صورت گرفت. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع شبه آزمایشی بر اساس طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و همراه با گروه شاهد و پیگیری بود. جامعه آماری تحقیق را تمامی زوجینی که در سال 1394 به سبب مشکل خیانت زناشویی به مراکز مشاوره شهر کرمان مراجعه کرده بودند، تشکیل داد. نمونه‌ها شامل 16 زوج بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند و پس از تکمیل پرسش‌نامه میل به طلاق داودی، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. در گروه آزمایش بین 6 تا 12 جلسه مداخله به صورت زوج درمانی (میانگین 9 جلسه) صورت گرفت و داده‌ها با استفاده از آزمون Repeated measures ANOVA مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: درمان خیانت منجر به کاهش معنی‌دار میل به طلاق زوجین گردید و نمرات میل به طلاق زوجین در سه بار اندازه‌گیری با یکدیگر تفاوت معنی‌داری‌ داشت (010/0 > P). نتیجه‌گیری: دسترسی به خدمات سلامت روان پس از وقوع خیانت مردان، باعث کاهش میل به طلاق در زوجین می‌شود.
متن کامل [PDF 693 kb]   (2132 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1398/11/19 | پذیرش: 1397/1/26 | انتشار: 1397/1/26

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.