logo
دوره 11، شماره 4 - ( 5-1392 )                   جلد 11 شماره 4 صفحات 288-279 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.17352029.1392.11.4.6.3

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
شريعتي م, ايزدي خواه ز, مولوي ح, صالحي م. Comparison of the effectiveness of cognitive behavioral group therapy and quality of life therapy on self efficacy among addicts. RBS 2013; 11 (4) :279-288
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-323-fa.html
شریعتی محمدابراهیم، ایزدی خواه زهرا، مولوی حسین، صالحی مهرداد. مقایسه‌ی اثر بخشی گروه درمانی به شیوه‌ی شناختی– رفتاری با درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر خودکارآمدی افراد معتاد. تحقیقات علوم رفتاری. 1392; 11 (4) :279-288

URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-323-fa.html

مقایسه‌ی اثر بخشی گروه درمانی به شیوه‌ی شناختی– رفتاری با درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر خودکارآمدی افراد معتاد
محمدابراهیم شریعتی1 ، زهرا ایزدی خواه2 ، حسین مولوی3 ، مهرداد صالحی
1- استادیار، گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان،اصفهان، ایران
2- استاد، گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان،اصفهان، ایران
3- دانشیار، مرکز تحقیقات علوم رفتاری، گروه روان پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده:   (1586 مشاهده)
زمینه و هدف: پژوهش‌های موجود در حوزه اعتیاد عموماً معطوف به بررسی و اتخاذ تدابیری است برای ترک! نه کیفیت زندگی فرد قربانی اعتیاد. به همین خاطر در این پژوهش ضمن آموزش افراد معتاد در جهت افزایش یا بهبود کیفیت زندگی، اصلاح و رشد آموزه های شناختی- رفتاری، تاثیر این پیشرفت‌ها بر عامل مهمی همچون خودکارآمدی مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش‌ها: پژوهش از نوع نیمه تجربی همراه با گروه آزمایش و کنترل، با پیگیری (45 روزه) می‌باشد. جهت تعیین حجم نمونه ابتدا به شیوه تصادفی دو درمانگاه ترک اعتیاد (رها بخش و فردای روشن) در سال 1390، انتخاب شده‌اند. 36 نفر از افراد متقاضی شرکت در پژوهش به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (گروه درمانی به شیوه‌ی شناختی– رفتاری و درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی) و کنترل تقسیم شده‌اند. در پایان جلسات از هر سه گروه پس آزمون و پیگیری 45 روزه، به عمل آمد. به دلیل کنترل متغیرهای مداخله‌گر علاوه بر استفاده از آمار توصیفی از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش، بیانگر آن است که درمان شناختی– رفتاری و درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی توانسته اند در مرحله ی پس آزمون به طور معناداری نمرات خودکارآمدی معتادان را نسبت به گروه کنترل افزایش دهد؛ البته نکته قابل ذکر اثر بخشی بیشتر درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر خودکارآمدی معتادان در مرحله پیگیری بود (001/0 P=). نتیجه‌گیری: یافته های پژوهش اهمیت استفاده از تکنیک‌های افزایش خودکارآمدی را مشخص و نشان داد هنگامی که این تکنیک‌ها را به طور سازمان یافته در حوزه‌های مهم زندگی به کار ببریم؛ تأثیر بهتری خواهیم گرفت.
متن کامل [PDF 199 kb]   (694 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1398/11/19 | پذیرش: 1398/11/20 | انتشار: 1398/11/20
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.