عبدالحسین شمسی، امیر قمرانی، دوره ۱۸، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی والدگری مبتنی بر مهارتهایسازماندهی بر علائم کودکان با اختلال نارساییتوجه/ بیشفعالی بود. مواد وروش ها: این مطالعه از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان ۱۰-۸ سال با اختلال نارساییتوجه/ بیشفعالی است که در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۷در مدارس عادی شهر اصفهان مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش ۳۰ کودک پسر(۱۵ نفر گروه کنترل و ۱۵ نفر گروه آزمایش) بودند که بر اساس نظر روانپزشک کودکان و چهارمین ویرایش مقیاس سوانسون- نولان و پلهام (SNAP-IV)، اختلال نارساییتوجه/ بیشفعالی تشخیص دادهشدند. درگروه آزمایش، والدین کودکان با اختلال نارساییتوجه/ بیش فعالی ۱۱ جلسه آموزش والدگری مبتنی بر مهارت هایسازماندهی دریافتکردند. در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری، چهارمین ویرایش مقیاس سوانسون-نولان و پلهامSNAP-IV)) بر روی آن ها اجرا گردید. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره (MANCOVA) و با استفاده از نرمافزار ۲۳SPSS- مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که والدگری مبتنی بر مهارت های سازماندهی بر نارسایی توجه و نیز نارساییتوجه و بیشفعالی کل در مرحله پسآزمون تأثیر معناداری داشتهاست واین تأثیر در مرحله پیگیری نیز باقی مانده است (۰۵/۰P≤). اما والدگری مبتنی بر مهارتهای سازماندهی بر روی علائم بیشفعالی/تکانشگری تاثیر معناداری نداشتهاست (۰۵/۰P≥). نتیجه گیری: این مطالعه نتایج امیدوار کنندهای را برای والدگری مبتنی بر مهارت های سازماندهی به عنوان یک مداخله برای بهبود علائم نارساییتوجه در کودکان با اختلال نارسایی توجه وبیشفعالی ارائه میدهد و نشان میدهد که علائم نارسایی توجه با والدگری مبتنی بر مهارتهای سازماندهی میتوانند قابل انعطاف هستند.
آسیه برجی، مهدی زارع بهرامآبادی، حسن حیدری، حسین داودی، دوره ۱۹، شماره ۳ - ( ۷-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: تحقیقات نشان داده است که توانمدسازی والدین در ارتباط با فرزندان و مشکلات آن ها می تواند اثرگذار باشد؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر اثربخشی برنامه توانمندسازی والدینی خانوادههای دارای فرزندخوانده بر متغیرهای تنشهای والدگری و رابطه والد- فرزندی بود.. مواد و روشها: جامعه آماری شامل والدین دارای فرزندخوانده شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود. تعداد ۳۰ والد به شیوه نمونهگیری در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدهاند. با بهرهگیری از یک طرح آزمایشی پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل، والدین ابتدا پرسشنامههای تنشهای والدگری و رابطه والد- فرزندی را تکمیل کردند و سپس کاربندی آزمایشی توانمندسازی والدینی در ۸ جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا و بعد از اتمام جلسات پسآزمون برای هر دو گروه ارائه شد. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری (MANCOVA) به کمک نرمافزار SPSSV۱۹ استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد برنامه توانمندسازی والدینی بر تنشهای والدگری (۰۰۴/۰≥p) و رابطه والد- فرزندی (۰۰۸/۰≥p) اثربخش است و بین دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معنیداری ایجاد کرد. نتیجهگیری: بر اساس نتایج این پژوهش میتوان گفت، برنامه آموزشی توانمندسازی والدینی دارای فرزندخوانده بر تنشهای والدگری و رابطه والد- فرزندی اثربخش بوده و لذا آگاهی متخصصان حوزههای مشاوره، خانواده، روانشناسی و سایر متخصصان از این پژوهش میتواند کمککننده باشد.