سیده سدره حسینی، سید هادی حسینی، دوره ۲۰، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف:مقایسه سلامت روان میان دانشآموزان دارای معلولیتو عادی و بررسی اختلاف میان این دو گروه میتواند منجر به توجه ویژه و متناسب به نیازهای اجتماعی و آموزشی مربوطه شود. لذا این مطالعه با هدف مقایسه حساسیت بین فردی و تعادل عاطفی در دانشآموزان دارای معلولیت جسمانی و دانشآموزان عادی به انجام رسید. مواد و روشها:این مطالعه از نوع علی-مقایسهای در سال ۱۳۹۷ در هشت مدرسه منتخب ابتدایی (چهار مدرسه عادی و چهار مدرسه استثنایی) در شهر تهران به انجام رسید. نمونه این پژوهش شامل ۸۰ دانشآموز (۴۰ دانشآموز دارای معلولیت و ۴۰ دانشآموز عادی به شیوه همتاسازی) بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای حساسیت بین فردی بویس و پارکر و تعادل عاطفی برادبورن استفاده شد.همچنین دادههای به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) در SPSS۲۱تجزیه و تحلیل گردید. یافتهها:بین دانشآموزان دارای معلولیت جسمانی و عادی در حساسیت بین فردی و تعادل عاطفی، تفاوت معناداری مشاهده شد )۰۱/۰>P) و میانگین نمرات حساسیت بین فردی به طور معناداری در دانشآموزان دارای معلولیت از دانشآموزان عادی بیشتر بود (۰۱/۰>P). همچنین یافتهها حاکی از وجود مشکلات دانشآموزان دارای معلولیت در زمینه مهارتهای بین فردی-ارتباطی و کاستیهایی در رشد عاطفی در مقایسه با دانشآموزان عادی میباشد. نتیجهگیری:توجه ویژه به عملکرد اجتماعی و مهارت بین فردی و عاطفی دانشآموزان دارای معلولیت ضرورت دارد و انجام مداخلههای آموزشی متناسب در خصوص تقویت ابعاد اجتماعی و عاطفی این دانشآموزان در راستای باز پروری آنان توصیه میشود.