مرضیه محمدی فارسانی، بهرام شاهدی، سیده مرضیه طبائیان، احمد عابدی، پریسا ایروانی، دوره ۲۰، شماره ۳ - ( ۱۰-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف:بیمارستانهای کودکان به دلیل عملکردشان، بهصورت ذاتی احساسات منفی مثل استرس، ترس و آشفتگی را برای کودک به همراه دارند. طراحی ضعیف این فضاها، بدون در نظر گرفتن نیازهای جسمی و روحی کودک، موجب تشدید این تأثیرات شده و بستری شدن را به رویدادی آسیبزا برای کودک تبدیل کرده است.هدف اصلی این پژوهش، دستیابی به عوامل محیطی مؤثر بر ارتقای کیفیت فضای بستری کودکان، با مشارکت خود کودکان است. مواد و روشها:طرح پژوهش حاضر، کیفی و راهبرد طرح پژوهش کیفی در این تحقیق، تحلیل مضمون با رویکرد کلارک و براون است. جامعه آماری، کودکان ۷ تا ۱۲ سالهی بستری در بیمارستان کودکان امام حسین (ع) در شهر اصفهان است که حجم نمونه بهصورت هدفمند و تا رسیدن به حد اشباع نظری از بین آنها انتخاب شد. چهل نقاشی بهدستآمده از کودکان با روش تحلیل مضمون و با استفاده از نرمافزار اطلس تی آی ۷، جهت رسیدن به نظرات کودکان در مورد ویژگیهای اتاق بستری باکیفیت، مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. یافتهها:نتایج حاکی از آن است که بر اساس نظر کودکان، کیفیت فضای بستری به پنج مضمون اصلی شامل اجزای کالبدی اتاق، جاذبههای بصری، جاذبههای عملکردی، خودی کردن فضا و غلبه بر نظم غالب وابسته است. نتیجهگیری:بر اساس نتایج پژوهش حاضر، مضامین بهدستآمده از نظرات کودکان بیانکننده این است که پرداختن به اجزای کالبدی با ایجاد جاذبههای بصری و عملکردی و کم کردن محدودیتها میتواند فضا را برای کودک خودی کرده و باعث افزایش کیفیت اتاق بستری شود. نظرات کودکان، تأییدکننده رویکرد تعاملگرا در تعیین مؤلفههای مؤثر بر کیفیت معماری است.