زمینه و هدف: اثر حساسیت‌زدایی از طریق حرکات چشم و باز پردازش (EMDR) بر اضطراب در تحقیقات مختلفی موردبررسی قرارگرفته است ولی بر اضطراب ورزشی و عملکرد بسیار اندک است؛ بنابراین هدف از این پژوهش بررسی میزان اثر EMDR بر اضطراب و عملکرد جسمانی در ورزشکاران بود. مواد و روش‌ها: روش تحقیق نیمه تجربی با طرح تحقیق پیش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه‌های گواه و آزمایش بود. جامعه آماری تحقیق را ورزشکاران دو رشته رزمی کاراته و تکواندو تشکیل دادند. نمونه آماری بر اساس معیارهای ورود و خروج ۳۰ نفر و به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده در این تحقیق شامل پرسشنامه اضطراب رقابتی CSAI-۲ و دستگاه دینامومتر الکترونیکی Digital Pinch/Grip Analyser MIE بود. در تحلیلهای استنباطی جهت سنجش نرمال بودن توزیع دادهها از آزمون کلموگروف – اسمیرنف و در بخش آمار استنباطی از آزمون کوواریانس استفاده شد. از سطح معنی‌داری ۰۵/۰ و از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۴ جهت تجزیه‌وتحلیل دادهها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که EMDR بر ورزشکاران گروه تجربی و گروه گواه ازنظر اضطراب شناختی، اضطراب جسمانی، اعتمادبه‌نفس و عملکرد جسمانی تفاوت معنی‌داری وجود دارد (۰۰۱/۰≥ P). نتیجه‌گیری : به نظر می‌رسد که EMDR بر کاهش اضطراب و افزایش عملکرد ورزشکاران تأثیر دارد؛ بنابراین توصیه می‌شود که جهت تعمیم بیشتر نتایج، تحقیقات بیشتری صورت بگیرد.
