مژگان نواب دانشمند، طیبه شریفی، شهرام مشهدی زاده، رضا احمدی، دوره ۱۹، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف:شیوع ویروس کووید-۱۹ و بروز پیکهای متعدد در کشور بهمرور پرستاران را با آسیبهای روانی و هیجانی مواجه ساخته است. بر این اساس پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی رواندرمانی مثبتنگر بر تابآوری روانی پرستاران زن با علائم اضطرابانجام گرفت. مواد و روشها:پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل پرستاران زن با علائم اضطرابشهر اصفهان در سهماهه زمستان سال ۱۳۹۹ بود. در این پژوهش تعداد ۴۰ پرستاران زن با علائم اضطراب با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروههای آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه ۲۰ پرستار). گروه آزمایش رواندرمانی مثبتنگر را طی یک ماه در ۸ جلسه ۷۵ دقیقهای بهصورت آنلاین دریافت نمودند. پس از شروع مداخله در گروه آزمایش ۴ نفر و در گروه گواه ۳ نفر ریزش داشتند. پرسشنامههای مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب (بک و همکاران، ۱۹۹۸) و پرسشنامه تابآوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) بود. دادههای حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس آمیخته و آزمون tوابسته با استفاده از نرمافزار آماری SPSSویرایش ۲۳ مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. یافتهها:نتایج نشان داد که رواندرمانی مثبتنگر بر اضطراب و تابآوری پرستاران زن با علائم اضطراب تأثیر معنادار داشته (۰۰۱/۰>p)و توانسته منجر به کاهش اضطراب و افزایش تابآوری پرستاران شود. نتیجهگیری:بر اساس یافتههای پژوهش میتوان چنین نتیجه گرفت که رواندرمانی مثبتنگر با بهرهگیری از فنونی همانند چشمانداز مثبت به زندگی و آموزش خوشبینی و امید به آینده میتواند بهعنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش اضطراب و افزایش تابآوری پرستاران زن با علائم اضطراب مورداستفاده قرار گیرد.