لادن واقف، سید حامد حسین پور خاقانی، دوره ۲۱، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف:همهگیر بودن بیماری کرونا در کل کشورهای جهان، به دلیل ماهیت مبهم، پیشبینی ناپذیری و غیرقابل کنترل بودن، زمینه را برای گسترش انواع مشکلات رفتاری و روانشناختی فراهم کرده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی روابط ساختاری آموزش مجازی با بازده شناختی (عملکرد تحصیلی) دانشجویان و با در نظر گرفتن نقش میانجی سلامت روانشناختی و انگیزش یادگیری انجام گرفت. مواد و روشها:جامعه آماری این پژوهش توصیفی و مبتنی بر مدلیابی معادلات ساختاری، کلیهی دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان مشغول به تحصیل(۱۴۰۱-۱۴۰۰) بودند که با روش نمونهگیری در دسترس به تعداد ۳۶۳ نفر انتخاب و به پرسشنامههای نگرش به آموزش مجازی( وطن پرست و همکاران ۱۳۹۵)، انگیزش یادگیری (کاشیف و همکاران ۲۰۱۳)، سلامت عمومی (گلدبرگ، ۱۹۷۲) و معدل تحصیلی پاسخ دادند. جهت محاسبه شاخص های توصیفی و همبستگی از نرم افزار SPSS، و برای مدلیابی معادلاتساختاری نیز، از نرم افزارAMOS استفاده شد یافتهها:نتایج پژوهش نشان داد بین آموزش مجازی و بازده شناختی (عملکرد تحصیلی) رابطه معنیداری وجود ندارد ( اندازه اثر= ۱۲/۰- و ۱۰/۰=P). با توجه به مسیرهای پیشبینی شده، اثرهای مستقیم آموزش مجازی بر سلامت روانشناختی ۴۵/۰- (۰۵/۰P<)، سلامت روانشناختی بر عملکرد تحصیلی ۱۸/۰ (۰۵/۰P<)، آموزش مجازی بر انگیزش یادگیری ۲۳/۰- (۰۵/۰P<)، انگیزش یادگیری بر عملکرد تحصیلی ۳۴/۰ (۰۵/۰P<) معنی دار بود. همچنین با درنظر گرفتن نقش میانجی انگیزش یادگیری و سلامت روانشناختی بر عملکرد تحصیلی نیز، اندازه اثر استاندارد ۱۵/۰- (۰۵/۰P<) بود که نشان از معنیداری این مسیر غیر مستقیم دارد. نتیجهگیری:مبتنی بر نتایج میتوان گفت که انگیزش یادگیری و سلامت روانشناختی نقش میانجی منفی معنیداری در ارتباط بین آموزش مجازی و بازده شناختی( عملکرد تحصیلی) دارد.