محمد خدایاری فرد، احمد منصوری، محمد علی بشارت، مسعود غلامعلی لواسانی، دوره ۱۵، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۶ )
چکیده
اختلال اضطراب فراگیر، اختلال فراگیری است که از طریق اضطراب بیش از حد و نگرانی کنترل‌ناپذیر مشخص می‌شود و مکانیسم‌ها و عوامل خطرساز متعددی در ایجاد و تداوم آن دخیل می‌باشد. از این‌رو، پژوهش حاضر با هدف مرور رابطه بین دینداری و معنویت‌گرایی با اختلال اضطراب فراگیر و همچنین، درمان‌های یکپارچه شده دینی و معنوی این اختلال انجام گرفت. بررسی پیشینه پژوهش نشان داد که بین دینداری و مقابله‌های دینی با اختلال اضطراب فراگیر رابطه معنی‌داری وجود داشت. همچنین، دینداری و معنویت‌گرایی به گونه موفقیت‌آمیزی با درمان‌های اختلال اضطراب فراگیر یکپارچه شده است. علاوه بر این، درمان‌های یکپارچه شده دینی و معنوی تأثیر معنی‌داری بر نشانههای این اختلال دارد. نتایج پژوهش حاضر بیانگر اهمیت ترکیب عوامل دینی و معنوی در سایر رویکردهای درمانی اختلال اضطراب فراگیر است.
شکوه ابن‌نصیر، شهناز خالقی‌پور، دوره ۱۶، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد (Acceptance and commitment therapy یا ACT) بر حساسیت اضطرابی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پرفشاری خون با صفت شخصیت اجتنابی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه در چارچوب طرح‌های تجربی از نوع مورد- منفرد بود. جامعه آماری را بیماران مبتلا به پرفشاری خون اولیه که در سال ۱۳۹۵ به یکی از مراکز بهداشتی- درمانی علوم پزشکی اصفهان مراجعه کرده بودند و فشار خون سرخرگی آنها بیشتر از ۱۴۰ بر ۹۰ میلی‌متر جیوه بود و بیماری آنها توسط پزشک تأیید شده بود، تشکیل داد. بیماران سابقه بیماری قلبی و نارسایی کلیوی نداشتند و طبق نظر روان‌پزشک بر اساس ملاک‌های Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-۵ th Edition (DSM-۵) و غربالگری با پرسشنامه بالینی چند محوری ۳-Millon (Millon Clinical Multiaxial Inventory-III یا III-MCMI) در مقیاس A۲، برای آنها تشخیص صفت شخصیت اجتنابی گذاشته شده بود. از بین این بیماران، ۳ آزمودنی به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. دو جلسه جهت مصاحبه و تعیین خط پایه و سپس مداخله ۸ جلسه‌ای درمان ACT به صورت انفرادی بر اساس مدل Hayes و همکاران به مدت ۱۰۰ دقیقه انجام گرفت و در نهایت، مرحله پیگیری اجرا شد. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسش‌نامه‌‌های حساسیت اضطرابی (Anxiety Sensitivity Index-Revised یا ASI-R) و کیفیت زندگی (۳۶-Item Short Form Health Survey یا ۳۶-SF) بود. شاخص‌های تغییر روند، اندازه اثر و شاخص Cohen ارایه گردید. یافته‌ها: روش ACT توانست حساسیت اضطرابی را کاهش و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پرفشاری خون با صفت شخصیت اجتنابی را افزایش دهد. ضرایب تأثیر، اثر معنی‌دار و قابل توجهی برای هر سه بیمار را نشان داد. نتیجه‌گیری: رویکرد ACT بر حساسیت اضطرابی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پرفشاری خون با صفت شخصیت اجتنابی موثر می‌باشد.
فهیمه سبزه علی، حسن آقائی خواجه لنگی، عزیزالله مجاهد، نور محمد بخشانی، دوره ۲۰، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف:اختلال اضطراب جدایی یکی از اولین و شایع‌ترین اختلالات روانی در کودکان هست؛ بنابراین انجام مداخلات درمانی جهت کاهش این اختلال دارای اهمیت است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان گروهی سایکودراما بر کاهش علائم اختلال اضطراب جدایی کودکان ۹-۵بود. مواد و روش‌ها:طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون، همراه پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش، کلیه کودکان ۹-۵ ساله مبتلابه اختلال اضطراب جدایی شهر زاهدان در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ بود. برای انتخاب نمونه با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای دومرحله‌ای و به‌صورت در دسترس ۳۰ کودک انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش،۷ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای، درمان گروهی سایکودراما را دریافت کرده و بر روی گروه کنترل هیچ مداخله‌ای اجرا نگردید. در پایان جلسات آموزشی-درمانی پس‌آزمون اجرا و پس از یک ماه هر دو گروه مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش، پرسشنامه اضطراب کودکان اسپنس نسخه والدین (SCAS-P) و پرسشنامه علائم مرضی نسخه والدین (CSI-۴) بود. دادههای پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل اندازه‌گیری مکرر و نرم‌افزار SPSS ۲۲ مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها:تحلیل یافته‌ها نشان داد که علائم اضطراب جدایی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معناداری را نشان داد (۰۱/۰ P≤). نتیجه‌گیری: از درمان گروهی سایکودراما جهت کاهش علائم اضطراب جدایی کودکان ۹-۵ ساله شهر زاهدان میتوان استفاده نمود و این رویکرد درمانی برای این جمعیت قابلیت کاربرد دارد.
محمد حسین سالمی، ملوک خادمی اشکذری، دوره ۲۱، شماره ۱ - ( ۲-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف:نقص در کنترل شناختی و بازداری پاسخ در کنار آشفتگی در کیفیت خواب در افراد با نشانه های اضطرابی مشاهده شده است، بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش بازداری پاسخ، کنترل شناختی و کیفیت خواب در پیشبینی علایم و نشانههای اختلالات اضطرابی نوجوانان پسر انجام گرفت. مواد و روش‌ها:روش پژوهش حاضر کمی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشآموزان پسر دوره دوم مقطع متوسطه شهر تهران در نیمسال دوم سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ تشکیل دادند، که از میان آنها ۲۹۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری دادهها از تکلیف برو/نرو (GO/NO GO) هوفمان (۱۹۸۴)، پرسشنامه کنترل شناختی و انعطافپذیری (CCFQ) گابرز و همکاران (۲۰۱۸)، مقیاس کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) بایسه و همکاران (۱۹۸۹) و مقیاس چند بعدی اضطراب کودکان (MASC) مارچ و همکاران (۱۹۹۷) استفاده شد. دادههای گردآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته‌ها:نتایج نشان داد که بازداری پاسخ نامناسب و کیفیت پایین خواب با علایم و نشانههای اختلالات اضطرابی رابطه مثبت معنادار و کنترل شناختی با آن رابطه منفی معنادار دارد. همچنین، بازدار پاسخ، کنترل شناختی و کیفیت خواب ۶/۴۰ درصد از واریانس علایم و نشانههای اختلالات اضطرابی را تبیین میکنند. نتیجه‌گیری:با توجه به نتایج مذکور میتوان نتیجه گرفت که بازداری پاسخ، کنترل شناختی و کیفیت خواب به عنوان عوامل موثر بر علایم و نشانههای اختلالات اضطرابی نوجوانان باید مورد توجه متخصصان و درمانگران قرار گیرد.
