آرزو حشمتی، ساحل خاکپور، زهرا کوثری، مجید محمدی، سعیده زنوزیان، دوره ۱۷، شماره ۱ - ( ۵-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: پدیده خودکشی (Suicide) یک ناهنجاری اجتماعی است که در ایران و به‌خصوص بین دانشجویان شیوع دارد. این پدیده دارای ابعاد متعددی است که درنتیجه عوامل روان‌شناختی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی رخ می‌دهد. استفاده کارآمد از توان دانشجویان و تلاش برای حفظ پویایی محیط دانشگاه لزوم توجه به مشکلات دانشجویان و رسیدگی به تنش‌های آنان را ضروری می‌نماید. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی شیوع خودکشی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زنجان بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت توصیفی-مقطعی انجام گردید. نمونه این مطالعه ۴۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زنجان بودند که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه استانداردشده سنجش افکار خودکشی بک (Beck Scale for Suicidal Ideations یا BSSI) در اختیار دانشجویان قرار گرفت. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد شیوع افکار پرخطر خودکشی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زنجان ۶ درصد است. شیوع افکار خودکشی در مردان (۲/۱۰ درصد) به‌طور معناداری بیشتر از زنان (۶/۳ درصد) بود (۰۰۲/۰p = ). شیوع افکار خودکشی در دانشجویان غیر خوابگاهی (۱۹ درصد) به‌طور معناداری بیشتر از دانشجویان خوابگاهی (۹/۴ درصد) بود (۰۱۷/۰p = ). بین شیوع افکار خودکشی بر اساس مقاطع تحصیلی تفاوت معناداری مشاهده نشد (۵۶۶/۰p = ). نتیجه‌گیری : این مطالعه نشان داد افکار خودکشی در بین دانشجویان از شیوع قابل‌توجهی برخوردار است. با توجه به این‌که افکار خودکشی می‌توانند زمینه‌ساز اقدام به خودکشی باشند می‌توان با ارائه خدمات بهداشت روان و غربال‌گری منظم گام مؤثری در پیشگیری از این معضل در بین دانشجویان برداشت.
