محدثه نوروزی، فاطمه زرگر، حسین اکبری، دوره ۱۵، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۶ )
چکیده
زمینه و هدف : درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (Acceptance and commitment therapy یا ACT)، درمان جدیدی برای مشکلات بین فردی به شمار می‌رود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روش ACT بر مشکلات بین فردی و اجتناب تجربه‌ای (Experiential avoidance) دانشجویان دختر دارای مشکلات بین فردی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی در دسترس بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر مشغول به تحصیل در رشته‌های پرستاری، مامایی، علوم آزمایشگاهی، مدیریت، حقوق، حسابداری و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان بود که ۶۶ نفر آن‌ها به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. این افراد به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. مداخله در گروه آزمایش بر اساس تحقیق McKay و همکاران، به صورت گروهی و در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقهای توسط یک روان‌شناس بالینی آموزش دیده انجام شد. ابزار جمع‌آوری دادهها شامل پرسش‌نامه‌های مشکلات بین فردی (۳۲-Inventory of Interpersonal Problems یا ۳۲-IIP) و پذیرش و عمل (Acceptance and Action Questionnaire-II یا AAQ-II) بود که اجتناب تجربه‌ای را مورد سنجش قرار داد. نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از آزمون کواریانس تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: پس از کنترل نمرات پیش‌آزمون، تفاوت معنی‌داری بین میانگین نمرات مشکلات بین فردی (۰۰۱/۰ > P) و اجتناب تجربه‌ای (۰۰۱/۰ > P) بین دو گروه در مرحله پس‌آزمون مشاهده شد. نتیجه‌گیری: روش ACT میتواند تأثیر مطلوبی بر مشکلات بین فردی و اجتناب تجربه‌ای داشته باشد.
فرزانه نوروزی، شهره قربان شیرودی، علیرضا خلج، دوره ۱۸، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف:چاقی یک مشکل پیچیده است که میتواند توسط تعداد زیادی از عوامل زیستی، روان‌شناختی و اجتماعی به وجود آید. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر خودمهارگری و انعطافپذیری تصویر ذهنی از بدن در بیماران مبتلا به چاقی داوطلب جراحی اسلیو و بای پس معده بود. مواد و روش‌ها:روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری مطالعه حاضر نیز شامل تمامی بیماران مبتلا به چاقی داوطلب جراحی اسلیو و بای پس معده مراجعه‌کننده به مرکز درمان چاقی تهران در سال ۱۳۹۸ و در بازه زمانی دی‌ماه تا بهمن‌ماه بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل ۳۰ بیمار (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) که به شیوه دردسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی بین دو گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش هشت جلسه ۹۰ دقیقهای به‌صورت دو روز در هفته مداخله درمان مبتنی بر شفقت را دریافت کردند و گروه کنترل نیز در لیست انتظار قرار داشتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودمهارگری تانجی و همکاران (۲۰۰۴) و پرسشنامه انعطافپذیری تصویر ذهنی از بدن ساندز و همکاران (۲۰۱۳) بودند. تجزیه‌وتحلیل دادهها با استفاده از نرم‌افزار SPSSنسخه ۲۴ و آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر انجام شد. یافته‌ها:نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد گروه آزمایش پس از مداخله، خودمهارگری و انعطافپذیری تصویر ذهنی از بدن بهتری نسبت به گروه کنترل نشان دادند. نتیجه‌گیری:ازاین‌رو، به نظر میرسد درمان مبتنی بر شفقت به‌طور معناداری باعث افزایش خودمهارگری و انعطافپذیری تصویر ذهنی از بدن بیماران چاق میشود. ملاحظات نظری و عملی یافتههای به‌دست‌آمده در این مقاله موردبحث قرار گرفته است.
کبری نوروزیان، دکتر ابوالقاسم پیاده کوهسار، دوره ۲۰، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف:پاندمی کووید-۱۹ و تأثیراتی که بر سلامت جسمانی و روانی افراد داشته است باعث افزایش نگرانی و ایجاد اضطراب مرگ در بسیاری از آنان شده است. تجربه نشان داده است که نگرش افراد به این بیماری، مقابله با آن و میزان تأثیرپذیری از آن بر اساس تعدادی از عوامل و ویژگی‌ها متفاوت است. پژوهش حاضر باهدف بررسی پیشبینی اضطراب مرگ براساس ویژگیهای شخصیتی وخداپنداره دربیماران مبتلا به کووید-۱۹ صورت گرفت. مواد و روش‌ها:این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه پژوهش را کلیه بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که به بیمارستانهای مسیح دانشوری، لواسانی و فیروزآبادی در اسفندماه ۱۴۰۰ تا اردیبهشت ۱۴۰۱ مراجعه کرده تشکیل دادند و از این تعداد ۲۰۵ نفر به‌صورت نمونهگیری در دسترس با استناد به جدول مورگان انتخاب شدند که به‌صورت اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. اطلاعات موردنیاز از طریق مقیاس اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰)، فرم کوتاه پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی نئو (۱۹۸۵) و خداپنداره لارنس (۱۹۹۷)، جمع‌آوری گردید. جهت تجزیه‌وتحلیل دادهها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره با استفاده از نرم‌افزار SPSSویراست ۲۶ استفاده شد. یافته‌ها:یافتههای پژوهش نشان داد که بین ویژگیهای شخصیتی (۶۴/۰-) و خداپنداره (۵۹/۰-) با اضطراب مرگ رابطه وجود دارد (۰۵/۰>p). همچنین نتایج نشان داد که در مؤلفه‌های ویژگیهای شخصیتی روانرجورخویی رابطه مثبت و معناداری با اضطراب مرگ دارد و برونگرایی، انعطافپذیری، توافقپذیری و مسئولیتپذیری و همچنین در مؤلفه‌های خداپنداره؛ تأثیرپذیری، پذیرش، چالش و خیرخواهی، رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. (۰۵/۰>p). نتیجه‌گیری:به نظر میرسد که ویژگیهای شخصیتی بهعنوان یک متغیر در کاهش اضطراب مرگ بیماران کرونایی میتواند تأثیرگذار باشد، همچنین استفاده از خداپنداره مثبت در برابر فشار روانی باعث سازگاری بهتر وی با شرایط میگردد و میتواند در سپری کردن طول درمان آن مفید واقع شود.
مرضیه نوروزی، محمد باقر کجباف، دوره ۲۰، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف:عشق میتواند یکی از هیجان‌انگیزترین رخدادهای زندگی هر فردی باشد و شکست عاطفی میتواند یکی از رنج‌آورترین تجاربی باشد که ممکن است فرد به دنبال رابطه عاشقانه با آن روبرو شود. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سلامت روان و همجوشی شناختی دختران دارای شکست عاطفی بود. مواد و روش‌ها:روش تحقیق از نوع نیمه تجربی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش موردنظر شامل کلیه دانشجویان دختر مشغول به تحصیل سال ۹۹-۹۸ دانشگاه اصفهان بود. تعداد اعضای نمونه شامل سی نفر از دانشجویان دختر مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره دانشگاه اصفهان بودند. نمونهگیری به‌صورت در دسترس انجام شد. سپس از داوطلبان پرسشنامه نشانگان ضربه عشق گرفته شد و صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت. دادهها در این پژوهش، توسط پرسشنامه سلامت روان و پرسشنامه همجوشی شناختی در سه مرحله (پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پی گیری) گردآوری شد. اطلاعات با استفاده از آزمون‌های متناسب آماری (انحراف معیار، میانگین،آزمون موچلی، واریانس، آزمون تعقیبی بنفرونی) و نرم‌افزار SPSS-۲۱ انجام شد. یافته‌ها:نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، همجوشی شناختی و سلامت روان گروه آزمایش را در سطح معناداری به ترتیب، کاهش و افزایش دهد. نتیجه‌گیری:به‌طورکلی می‌توان گفت که در مداخلات درمانی شکست عاطفی، از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بهعنوان کاهش‌دهنده علائم همجوشی شناختی و افزایش‌دهنده سلامت روان استفاده کرد.
