مهین امین الرعایا، غلام رضا خیرابادی، محمدرضا مراثی، عباس عطاری، دوره ۱۳، شماره ۱ - ( ۹-۱۳۹۴ )
چکیده
چکیده زمینه و هدف: پرستار یکی از اجزاء اصلی فرایند درمان بیماران می‌باشد، لذا نیازمند دانش و نگرش مناسب نسبت به مداخلات دارویی و غیردارویی می‌باشد. بنابراین توجه به امر ارتقای دانش و نگرش پرستاران در ارتباط با این مهارت از طریق آموزش‌های مبتنی بر نیازسنجی اهمیت زیادی دارد. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی کارگاه آموزشی مداخلات دارویی و غیردارویی در بخش‌های روان‌پزشکی بیمارستان‌های آموزشی شهر اصفهان طراحی گردید. مواد و روش ها : این مطالعه، مداخله‌ای به‌صورت نیمه‌تجربی است که در نمونه‌ای مشتمل بر کلیه پرستاران شاغل در بخش‌های روان‌پزشکی بیمارستان‌های نور و فارابی اصفهان (۶۴ نفر) انجام شد. با عنایت به نیازسنجی انجام شده از پرستاران شاغل در بخش‌های روان‌پزشکی، پروتکل آموزشی و کارگاه طراحی گردید، کارگاه آموزشی یک‌روزه متمرکز بر مداخلات دارویی و غیردارویی به‌صورت سخنرانی و بحث گروهی در دو بیمارستان اجرا شد. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه پژوهشگر ساخته بود که قبل و بلافاصله و سه ماه بعد از برگزاری کارگاه، سطح دانش و نگرش پرستاران از طریق این پرسش‌نامه بررسی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و Repeated measure ANOVA و Bonfrroni مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: افزایش آماری معنی‌داری در میانگین نمره دانش پرستاران بلافاصله و سه ماه پس از آموزش در مقایسه با قبل از آموزش مشاهده گردید (۰۰۱/۰P<). هم‌چنین میانگین نمره نگرش پرستاران در سه مرحله، تفاوت معنی‌داری داشت (۰۰۹/۰P<). پرستاران از برگزاری کارگاه آموزشی مبتنی بر نیازسنجی به میزان بالایی (۳/۸۶%) رضایت داشتند و آن‌را در تقویت اطلاعات علمی مؤثر دانستند. نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده تأثیر کارگاه آموزشی بر دانش و نگرش پرستاران در مداخلات دارویی و غیردارویی بود. نتایج این تحقیق مؤید آن است که برای ارتقای کیفیت مراقبت‌های پرستاری، آموزش مداوم و هدفمند پرستاران ضروری است. واژه‌های کلیدی : کارگاه آموزشی، مراقبت پرستاری، بخش روان‌پزشکی
زمینه و هدف : نتایج مطالعات حاکی از آن است که آلکسی تایمیا می‌تواند عامل خطرزا برای طیف وسیعی از بیماری‌های جسمی و اختلالات روانی باشد. این پژوهش، به منظور ارزیابی پیش‌بینی شانس ابتلا به بیماری روان‌تنی با توجه به ابعاد مختلف آلکسی تایمیا انجام گرفت. مواد و روش‌ها : مطالعه حاضر از نوع مورد- شاهدی بر روی ۱۴۶ نمونه انجام شد که به روش سرشماری از بین مراجعان به درمانگاه روان‌تنی شهر اصفهان انتخاب شدند. شرکت کنندگان در پژوهش حاضر، به مقیاس آلکسی تایمیای تورنتو جواب دادند و داده‌ها با روش آماری رگرسیون لجستیک و با استفاده از نرم‌افزار SPSS، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها : به ازای هر یک واحد افزایش نمره کلی آلکسی تایمیا، شانس ابتلا به بیماری روان‌تنی به میزان پنج درصد افزایش معنی‌داری پیدا کرد (۰۰۸/۰ > P). از طرف دیگر، به ازای هر واحد افزایش نمره دشواری در شناسایی احساس‌ها، شانس ابتلا به بیماری روان‌تنی به میزان یازده درصد افزایش داشت. نتیجه‌گیری : شدت آلکسی تایمیا و به ویژه یکی از زیرمجموعه‌های آن یعنی «دشواری در شناخت احساسات» می‌تواند شانس ابتلا به بیماری‌های روان‌تنی را به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش دهد. از این رو، بر اساس یافته‌های حاصل از مطالعه حاضر، می‌توان الکسی تایمیا را به عنوان یک ابزار پیش‌بین برای بیماری‌های روان‌تنی معرفی نمود.
