منصور بیرامی، تورج هاشمی، پروانه علائی، وحیده عبدالهی عدلی انصار، دوره ۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: با توجه به اهمیت موضوع شادکامی در زندگی، این پژوهش به منظور تعیین سهم عوامل جنسیت، نوع سکونت، دینداری و عملکرد خانواده در پیش‌بینی شادکامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گرفت. مواد و روش‏ها: این تحقق از نوع توصیفی ـ همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز و مشغول به تحصیل در نیمسال دوم سال تحصیلی ۸۸-۱۳۸۷ بود، ۳۷۲ دانشجو به شیوه نمونه‏گیری تصادفی خوشه‏ای چندمرحله‏ای انتخاب شده و به ابزار سنجش خانواده (FAD)، مقیاس شادکامی (MUNSH) و مقیاس سنجش دینداری با تکیه بر اسلام پاسخ دادند؛ سن، جنسیت و نوع سکونت آنان پرسیده شد. داده‏‏ها با استفاده از روش‏های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه گام‌به‌گام تجزیه و تحلیل شد. یافته‏ها: بین عملکرد خانواده و نیز دینداری با تکیه بر اسلام، با شادکامی رابطه وجود دارد (۰۱/۰< P). عوامل جنسیت، نقش‌ها، نوع سکونت، دینداری و ارتباط، ۳۲ درصد تغییرات احساس شادکامی را پیش‌بینی می‌کنند (۰۱/۰< P). ضرایب بتای متغیرهای پیش‌بین نشان می‌دهد جنسیت نقش مهمتری در پیش‌بینی تغییرات شادکامی دارد. نتیجه‏گیری: دانشجویان بومی نسبت به دانشجویان غیربومی، و پسران نسبت به دختران شادتر هستند. دانشجویان با عملکرد خانوادگی سازگارانه و گرایش و تعهد به دین اسلام، شادتر هستند. بنابراین، برگزاری کارگاه‏های آموزش خانواده و مراسم مذهبی مناسب برای افزایش شادکامی دانشجویان پیشنهاد می‏شود. واژه‏های کلیدی: دینداری با تکیه بر اسلام – عملکرد خانواده – شادکامی – عوامل جمعیت‌شناختی- دانشجو
