وحید نجاتی، قیصر ملکی، عباس ذبیح‌زاده، مریم صفرزاده، دوره ۱۰، شماره ۱ - ( ۱۱-۱۳۹۱ )
چکیده
زمینه و هدف : سوگیری توجه به تخصیص افتراقی توجه به سوی محرک تهدید کننده نسبت به محرک خنثی اشاره دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین واژه‌های فارسی مرتبط با وسواس و مقایسه سوگیری توجه در افراد مبتلا به اختلال وسواس- بی‌اختیاری و همتایان عادی آن‌ها بود. مواد و روش‌ها: طرح تحقیق پژوهش حاضر از نوع مورد- شاهد بوده، که در آن ۴۶ بیمار مبتلا به اختلال وسواس- بی‌اختیاری با ۴۶ فرد سالم با دامنه سنی ۱۹ تا ۴۱ به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابتدا ۲۶۵ واژه مبتنی بر ادبیات پژوهشی مربوط به اختلال وسواس- بی‌اختیاری انتخاب شد و سپس توسط ۳۰ بیمار مبتلا به وسواس- بی‌اختیاری بر اساس بار تهدیدکنندگی، از صفر تا ۱۰ درجه‌بندی شد. سپس ۴۰ واژه دارای بیش‌ترین نمره، برای گنجاندن در تکلیف Stroop هیجانی انتخاب شد. زمان واکنش و همچنین تعداد پاسخ‌های درست و غلط در آزمون Stroop هیجانی با استفاده از آزمون t مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: دو گروه در زمان واکنش، تفاوت معنی‌دار داشتند (۰۵/۰ < P). همچنین تعداد پاسخ‌های درست در گروه افراد سالم به طور معنی‌داری بیشتر از گروه بیمار بود (۰۱/۰ < P). نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از نقصان در کارکردهای توجهی بیماران مبتلا به اختلال وسواس- بی‌اختیاری نسبت به واژه‌های مرتبط با وسواس بود. تعیین واژه‌های فارسی مرتبط با وسواس امکان انجام پژوهش‌های کنترل شده‌تر را فراهم آورده، می‌تواند زمینه‌ساز به وجود آمدن آزمون‌های عصب‌شناختی و تشخیصی کارآمد در حوزه اختلال وسواس- بی‌اختیاری باشد. واژه‌های کلیدی: اختلال وسواس- بی‌اختیاری، آزمون Stroop هیجانی، سوگیری توجه، واژه‌های فارسی، نقص توجه.
فاطمه باقری‌فرد، کبری کاظمیان مقدم، سحر صفرزاده، فرشاد بهاری، دوره ۲۱، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف:مقایسه رویکردهای مختلف روان‌شناختی درزمینه میزان اثرگذاری آن‌ها بر متغیرهای روان‌شناختی موردعلاقه بسیاری از محققان میباشد؛ در این راستا پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه و امیددرمانی بر فعالیتهای خودمراقبتی و اجتناب شناختی-رفتاری در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام گردید. مواد و روش‌ها:طرح پژوهش آزمایشی و از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری شامل کلیه زنان و مردان متأهل مبتلا به دیابت نوع ۲ و عضو انجمن دیابت شهر اهواز در سال ۱۴۰۰ بودند. ۶۰ نفر از این بیماران بر اساس ملاک‌های ورود و خروج، غربالگری و به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و بعد از همسانسازی، به‌صورت گمارش تصادفی در ۳ گروه ۲۰ نفره گمارده شدند. ابزارهای تحقیق شامل مقیاس فعالیتهای خودمراقبتی دیابت (توبرت و همکاران، ۲۰۰۰) و مقیاس اجتناب شناختی-رفتاری (اتنبرگ و دابسون، ۲۰۰۴) بود. دادهها از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیری(MANCOVA) و تکمتغیری(ANCOVA) با استفاده از نرم‌افزارSPSS مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها:نتایجنشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه و امید درمانی بر فعالیتهای خودمراقبتی و اجتناب شناختی-رفتاری در بیماران مبتلا به دیابت مؤثر بودهاند (۰۵/۰>P)؛ به‌علاوه، نتایج نشان داد که بین اثربخشی دو نوع مداخله در بیماران مبتلابه دیابت تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه‌گیری:به نظر میرسد هر دو رویکرد به یک اندازه بر فعالیتهای خودمراقبتی و اجتناب شناختی-رفتاری در بیماران مبتلا به دیابت اثرگذار است.
