علی سلیمانی، آرزو لشکری، یگانه ترابی، دوره ۱۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف:بهزیستی روانشناختی پذیرش خود، استقلال، روابط مثبت با دیگران، هدفمندی در زندگی، رشد شخصی و تسلط بر محیط است.عوامل متعددی بر بهزیستی روانشناختی تأثیر دارند؛ بنابراین هدف این پژوهش بررسی نقش واسطه‌ای ترس از شادی و ناگویی خلقی در ارتباط با تروما و بهزیستی روانشناختی بود. مواد و روش‌ها:پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. برای این منظور ۲۶۲ نفر از دانشجویان دانشگاه‌های البرز و علم و فرهنگ به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامههای ترس از شادی (FSH)، بهزیستی روانشناختی، ناگویی هیجانیتورنتو (TAS) و ترومای دوران کودکی(CTQ) پاسخ دادند. تحلیل دادهها نیز با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار ۸.۸۵LISRELانجام شد. همچنین برای برآورد آمار توصیفی از نرم‌افزار SPSS۲۴استفاده شد. یافتهها:نتایج تحلیل نشان داد که مدل فرضی با مدل اندازه‌گیری برازش دارد (۰۵۵/۰= RMSEA، ۹۲/۰= CFI،۵۸۸/۲= x۲/df). نتایج تحلیل نشان دادند که تروما و آسیب دوران کودکی با میانجی‌گری ناگویی خلقی و ترس از شادی قادرند بهزیستی روانشناختی را پیش‌بینی کنند، به‌نحوی‌که ناگویی خلقی و ترس از شادی به‌طور مثبت و غیرمستقیم قادر به پیش‌بینی بهزیستی روانشناختی بودند. نتیجه‌گیری:می‌توان بر اساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفت که ترس از شادی و ناگویی هیجانی در رابطه بین ترومای دوران کودکی و بهزیستی روانشناختی نقش واسطه‌ای دارند. توجه به این مکانیسم تأثیر می‌تواند در بهزیستی افراد و نیز مداخلات مؤثر بر ترومای دوران کودکی مؤثر باشد.
الناز شکری، رمضان حسن زاده، محمدکاظم فخری، دوره ۲۱، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف:از مشکلات شایع در معلولین جسمی-حرکتی دارای پریشانی روانشناختی، نقص در عملکرد اجرایی و انعطافپذیری شناختی است که موجب به وجود آمدن پیامدهای منفی متعددی برای این افراد میشود، بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی فعال‌سازی رفتاری بر عملکرد اجرایی و انعطافپذیری شناختی در معلولین جسمی-حرکتی دارای پریشانی روانشناختی انجام شد. مواد و روش‌ها:پژوهش حاضر از نوع نیمهآزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه معلولین جسمی-حرکتی خفیف تا متوسط دارای پرونده در اداره بهزیستی شهرستان بابل در سال ۱۴۰۱ بود. از بین آنها تعداد ۳۰ نفر با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی و با روش قرعهکشی در دو گروه آزمایش و کنترل (۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل) جایگزین شدند. گروه آزمایش درمان فعال‌سازی رفتاری (۸ جلسه) و هر هفته یک جلسه و به مدت ۹۰ دقیقه دریافت نمودند و گروه کنترل در این مدت مداخلهای دریافت نکردند. پرسشنامههای پژوهش شامل پرسشنامه عملکرد اجرای بارکلی (۲۰۱۱)، پرسشنامه انعطافپذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) و پرسشنامه آشفتگی روانشناختی لاویبوند و لاویبوند (۱۹۹۵) بود. برای تجزیه‌وتحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس تک متغیری با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۵ استفاده شد. یافتهها:نتایج نشان داد که درمان فعال‌سازی رفتاری در افزایش عملکرد اجرایی و انعطافپذیری شناختی در مرحله پسآزمون مؤثر بود (۰۰۱/۰p<). نتیجه‌گیری:یافتههــای پژوهــش حاضــر میتوانــد در انتخــاب و طراحـی مناسـبترین رویکـرد درمانـی منطبـق بـا نیازهـای معلولین جسمی-حرکتی دارای پریشانی روانشناختی مورداستفاده قـرار گیرنـد.
