---

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی والدگری مبتنی بر مهارت­های­سازماندهی بر علائم کودکان با اختلال نارسایی­توجه/ بیش­فعالی بود.
مواد وروش ها: این مطالعه از نوع نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان ۱۰-۸ سال با اختلال نارسایی­توجه/ بیش­فعالی است‌ که در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۷در مدارس عادی شهر اصفهان مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش ۳۰ کودک پسر(۱۵ نفر گروه کنترل و ۱۵ نفر گروه آزمایش) بودند که بر اساس نظر روانپزشک کودکان و چهارمین ویرایش مقیاس سوانسون­- نولان و پلهام (SNAP-IV)، اختلال نارسایی­توجه/ بیش­فعالی تشخیص داده­شدند. درگروه آزمایش، والدین کودکان با اختلال نارسایی­توجه/ بیش فعالی ۱۱ جلسه آموزش والدگری مبتنی بر مهارت‌ های­سازماندهی دریافت­کردند. در سه مرحله پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری، چهارمین ویرایش مقیاس سوانسون-نولان و پلهامSNAP-IV)) بر روی آن ها اجرا گردید.­ داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره (MANCOVA)  و با استفاده از نرم­افزار ۲۳SPSS- مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که والدگری مبتنی بر مهارت های سازماندهی بر نارسایی توجه و نیز نارسایی­توجه و بیش­فعالی کل در مرحله پس­آزمون تأثیر معناداری داشته­است واین تأثیر در مرحله پیگیری نیز باقی مانده است (۰۵/۰P≤). اما والدگری مبتنی بر مهارت­های سازماندهی بر روی علائم بیش­فعالی/تکانشگری تاثیر معناداری نداشته­است (۰۵/۰P≥).
نتیجه گیری: این مطالعه نتایج امیدوار کننده‌ای را برای والدگری مبتنی بر مهارت های سازماندهی به عنوان یک مداخله برای بهبود علائم نارسایی­توجه در کودکان با اختلال نارسایی توجه وبیش­فعالی ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که علائم نارسایی توجه با والدگری مبتنی بر مهارت­های سازماندهی می‌توانند قابل انعطاف هستند.