هانیه بلوچی، مریم بزرگ‌منش، آزیتا امیرفخرایی، طیبه شفاعت، دوره ۱۵، شماره ۴ - ( ۵-۱۳۹۶ )
چکیده
زمینه و هدف : سلامت روان، از جمله عوامل مهم در زندگی انسان می‌باشد که جهت بهبود بیمار‌ی‌های جسمی نیز اهمیت دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه‌ای تاب‌آوری در رابطه بین سلامت معنوی و معنای زندگی با سلامت روان بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ بود. مواد و روش‌ها: نمونه‌های این مطالعه، ۱۲۰ بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ در مراحل ۲ و ۳ بودند که از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده جهت جمع‌آوری داده‌ها شامل مقیاس معنا در زندگی (Meaning in Life Scale یا MiLS)، مقیاس سلامت معنوی Paloutzian و Ellison (Spiritual Well-Being Scale یا SWBS)، مقیاستاب‌آوری Connor-Davidson (Connor-Davidson Resilience Scale یا CD-RISC) و پرسش‌نامه ۲۵-Symptom Checklist (۲۵-SCL) بود. یافته‌ها: ارتباط مثبت و معنیداری بین معنای زندگی، سلامت معنوی و تاب‌آوری با سلامت روان وجود داشت. شاخص‌های معنای زندگی و سلامت معنوی نمی‌توانند پیش‌بینی کننده معنیداری سلامت روان باشند. تاب‌آوری پیش‌بینی کننده مثبت و معنی‌دار سلامت روان بود. دیدگاه، ارزش‌ها و اهداف از مؤلفه معنیداری زندگی، می‌توانند منجر به افزایش تاب‌آوری و در نتیجه، افزایش سلامت روان شوند. همچنین، بین متغیرهای معنای زندگی، سلامت معنوی و تاب‌آوری با سلامت روانی بیماران رابطه معنی‌دری مشاهده شد. نتیجه‌گیری: دیدگاه، ارزش‌ها و اهداف از مؤلفه معنیداری زندگی، می‌توانند به واسطه افزایش تاب‌آوری، باعث کاهش اختلالات روانی یا افزایش سلامت روان بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ شوند.
