چکیده زمینه و هدف فرسودگی شغلی از عوامل اساسی در کاهش کارایی و ایجاد مشکلات جسمی و روان‌شناختی خصوصاً در حرفه‌های مرتبط با خدمات انسانی است. هدف مطالعه حاضر تعیین فرسودگی شغلی میان روان‌شناسان و روان‌پزشکان شهر اصفهان و ارتباط آن با عوامل فردی و حرفه‌ای بود. مواد و روش‌ها پژوهش تحلیلی و از نوع همبستگی و آزمودنی‌ها شامل 133 نفر (35 روان‌پزشک و 98 روان‌شناس) بود. نمونه‌ها از بین روان‌پزشکان و روان‌شناسان شاغل در اصفهان به صورت تصادفی انتخاب و هر دو گروه پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش(MBI یا Maslach burnout inventory) را تکمیل نمودند. داده‌ها تحت نرم افزار SPSS18 با استفاده از آزمون t، ضریب همبستگی و تحلیل واریانس تحلیل شدند. یافته‌ها نتایج پژوهش نشان داد که میانگین نمره‌ی فرسودگی شغلی، خستگی هیجانی، مسخ شخصیت دو گروه مورد مطالعه در مقایسه با نمره هنجاریابی شده پرسشنامه مسلش در حد ضعیف و کاهش کفایت شخصی در حد متوسط گزارش شد. همچنین بین فرسودگی شغلی با متغیرهای علاقه به کار، نگرش نسبت به اثر بخش بودن کار رابطه معکوس معنی‌دار و نیز نوع اشتغال (دولتی، خصوصی، هر دو) رابطه مستقیم معنی‌دار مشاهده شد (05/0 >P). نتیجه‌گیری نتایج بیانگر این بود که فرسودگی شغلی هر چند خفیف به نحو قابل ملاحظه‌ای در میان نمونه مورد مطالعه وجود دارد. این وضعیت شکل جدی‌تری در میان شاغلین مراکز دولتی وجود داشته است. بنابراین شناخت عوامل مؤثر و کاهش دهنده فرسودگی شغلی در ابعاد فردی، سازمانی و محیطی ضروری است. واژه های کلیدی: فرسودگی شغلی؛ روان‌شناسان؛ روان‌پزشکان؛ عوامل فردی و حرفه‌ای  

متن کامل [PDF 168 kb]   (695 دریافت)