1- استادیار، گروه علوم اعصاب شناختی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2- دانشیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی،تهران، ایران
3- استادیار، گروه روانشناسی، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (1750 مشاهده)
زمینه و هدف : نقصان تئوری ذهن یکی از زیربناهای اختلال در مهارتهای اجتماعی در کودکان اتیسم است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر توانبخشیشناختی بر بهبود توانایی شناخت اجتماعی کودکان اتیسم با عملکرد بالا است. مواد و رو شها: این مطالعه از نوع طرحهای تک آزمودنی است که 4 کودک مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. هر 4 کودک، 14 جلسه انفرادی توانبخشیشناختی را دریافت کردند.. ارزیابیها در 6 مرحله، دو هفته پیش از شروع درمان، دو هفته بعد یعنی قبل از شروع درمان، بعد از پنچ جلسه درمان، بعد از ده جلسه درمان، یک روز بعد از پایان درمان و در نهایت مرحله پیگیری (چهار هفته بعد از پایان درمان)، انجام شد. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، تکلیف باور- کاذب سالی- آن، ذهنخوانی از طریق تصاویر چشم و آزمون ذهنخوانی تماشاچی بود.. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل بصری و اندازه اثر استفاده شد. یافتهها : نتایج مطالعه نشان داد عملکرد آزمودنیهای مطالعه در آزمون باور کاذب سالی- آن و ذهنخوانی تماشاچی بهبود یافته است. همچنین تغییری در توانایی ذهنخوانی از طریق تصاویر چشم مشاهده نشد. همچنین اندازه اثر نشان داد این برنامه آموزشی بر باور کاذب و ذهنخوانی مؤثر بوده است. نتیجهگیری : یکی از رویکردهای توانبخشیشناختی که در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت و اثربخشی آن نشان داده شد، ترمیم نقایص است. پیشنهاد میشود درمانگران به جای آموزش راهبردهای درمانی که سعی در اصلاح رفتار بیمار اتیسم در جهت کاهش نیاز به شناخت اجتماعی دارد، از رویکرد ترمیم استفاده نمایند. بر اساس یافتههای این مطالعه با مداخله کوتاه مدت و فشرده امکان ترمیم توانایی تئوری ذهن در کودکان مبتلا به اتیسم وجود دارد. واژههای کلیدی : اتیسم، تئوری ذهن، شناخت اجتماعی، توانبخشیشناختی
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/11/19 | انتشار: 1392/8/24