دوره 21، شماره 2 - ( 4-1402 )
جلد 21 شماره 2 صفحات 214-200 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فاطمه باقریفرد* 
1، کبری کاظمیان مقدم2 
، سحر صفرزاده3 ، فرشاد بهاری4
1، کبری کاظمیان مقدم2 ، سحر صفرزاده3 ، فرشاد بهاری4
1- گروه مشاوره، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران ، fabagherifard@gmail.com
2- گروه روانشناسی، واحد دزفول، دانشگاه آزاد اسلامی، دزفول، ایران
3- گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
4- گروه مشاوره، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
2- گروه روانشناسی، واحد دزفول، دانشگاه آزاد اسلامی، دزفول، ایران
3- گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
4- گروه مشاوره، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
چکیده: (1038 مشاهده)
زمینه و هدف: مقایسه رویکردهای مختلف روانشناختی درزمینه میزان اثرگذاری آنها بر متغیرهای روانشناختی موردعلاقه بسیاری از محققان میباشد؛ در این راستا پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه و امید درمانی بر فعالیتهای خودمراقبتی و اجتناب شناختی-رفتاری در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گردید.
مواد و روشها: طرح پژوهش آزمایشی و از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری شامل کلیه زنان و مردان متأهل مبتلا به دیابت نوع 2 و عضو انجمن دیابت شهر اهواز در سال 1400 بودند. 60 نفر از این بیماران بر اساس ملاکهای ورود و خروج، غربالگری و بهصورت هدفمند انتخاب شدند و بعد از همسانسازی، بهصورت گمارش تصادفی در 3 گروه 20 نفره گمارده شدند. ابزارهای تحقیق شامل مقیاس فعالیتهای خودمراقبتی دیابت (توبرت و همکاران، 2000) و مقیاس اجتناب شناختی-رفتاری (اتنبرگ و دابسون، 2004) بود. دادهها از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیری(MANCOVA) و تکمتغیری (ANCOVA) با استفاده از نرمافزارSPSS مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه و امید درمانی بر فعالیتهای خودمراقبتی و اجتناب شناختی-رفتاری در بیماران مبتلا به دیابت مؤثر بودهاند (05/0>P)؛ بهعلاوه، نتایج نشان داد که بین اثربخشی دو نوع مداخله در بیماران مبتلابه دیابت تفاوت معناداری وجود ندارد.
نتیجهگیری: به نظر میرسد هر دو رویکرد به یک اندازه بر فعالیتهای خودمراقبتی و اجتناب شناختی-رفتاری در بیماران مبتلا به دیابت اثرگذار است.
تازههای تحقیق
کبری کاظمیان مقدم: Google Scholar, Pubmed
مواد و روشها: طرح پژوهش آزمایشی و از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری شامل کلیه زنان و مردان متأهل مبتلا به دیابت نوع 2 و عضو انجمن دیابت شهر اهواز در سال 1400 بودند. 60 نفر از این بیماران بر اساس ملاکهای ورود و خروج، غربالگری و بهصورت هدفمند انتخاب شدند و بعد از همسانسازی، بهصورت گمارش تصادفی در 3 گروه 20 نفره گمارده شدند. ابزارهای تحقیق شامل مقیاس فعالیتهای خودمراقبتی دیابت (توبرت و همکاران، 2000) و مقیاس اجتناب شناختی-رفتاری (اتنبرگ و دابسون، 2004) بود. دادهها از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیری(MANCOVA) و تکمتغیری (ANCOVA) با استفاده از نرمافزارSPSS مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه و امید درمانی بر فعالیتهای خودمراقبتی و اجتناب شناختی-رفتاری در بیماران مبتلا به دیابت مؤثر بودهاند (05/0>P)؛ بهعلاوه، نتایج نشان داد که بین اثربخشی دو نوع مداخله در بیماران مبتلابه دیابت تفاوت معناداری وجود ندارد.
نتیجهگیری: به نظر میرسد هر دو رویکرد به یک اندازه بر فعالیتهای خودمراقبتی و اجتناب شناختی-رفتاری در بیماران مبتلا به دیابت اثرگذار است.
تازههای تحقیق
کبری کاظمیان مقدم: Google Scholar, Pubmed
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |