دوره ۱۶، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۷ )
جلد ۱۶ شماره ۲ صفحات ۲۲۰-۲۱۴ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
رستمی ح. The Effectiveness of Promoting Individual-Social Mental Health on Psychological Well-being of Law Enforcement Personnel of Tabriz, Iran. RBS 2018; 16 (2) :214-220
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-602-fa.html
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-602-fa.html
رستمی حسین. اثربخشی ارتقای سلامت روانی فردی- اجتماعی بر بهزیستی روان‌شناختی کارکنان انتظامی شهرستان تبریز. تحقیقات علوم رفتاری. ۱۳۹۷; ۱۶ (۲) :۲۱۴-۲۲۰
چکیده: (۲۴۴۷ مشاهده)
زمینه و هدف : کارکنان نیروی انتظامی به عنوان منابع انسانی سازمان ناجا، به لحاظ ویژگی‌‌های ذاتی حرفه نظامی، با مسایل شغلی متعددی مواجه می‌باشند و در نتیجه، در معرض آسیب‌پذیری روان‌شناختی بیشتری نسبت به کارکنان سایر مشاغل قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی ارتقای سلامت روانی فردی- اجتماعی بر بهزیستی روان‌شناختی کارکنان انتظامی شهرستان تبریز انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و همراه با گروه شاهد بود. جامعه آماری را کارکنان انتظامی شهرستان تبریز در سال 1396 تشکیل داد که 30 نفر از آنان به روش هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 45 دقیقه‌ای در جلسات برنامه ارتقای سلامت روانی شرکت نمودند. سپس از آن‌ها آزمون گرفته شد. برای جمع‌آوری اطلاعات، از مقیاس بهزیستی روان‌شناختی Ryff (Psychological well-being scales یا PWS) استفاده گردید. در نهایت، داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی شامل میانگین (انحراف معیار) و آزمون MANCOVA در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین بهزیستی روان‌شناختی کارکنان ناجا پس از مداخله در پس‌آزمون در گروه آزمایش (18/1 ± 87/11) نسبت به گروه شاهد (04/1 ± 33/6) افزایش نشان داد (01/0 > P). نتیجه‌گیری: برنامه‌های ارتقای سلامت روانی فردی- اجتماعی، می‌تواند به عنوان مداخله مناسبی در جهت افزایش بهزیستی روان‌شناختی کارکنان انتظامی به کار گرفته شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |