دوره ۱۶، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۷ )
جلد ۱۶ شماره ۲ صفحات ۱۲۹-۱۲۱ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
شریفیان م, علیپور ا, نجاتی و. The Role of Dorsolateral and Ventromedial Prefrontal Cortex of Brain in Emotional and Non-Emotional Inhibitory Control: Evidence from Direct Current Stimulation. RBS 2018; 16 (2) :121-129
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-591-fa.html
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-591-fa.html
شریفیان مریم، علیپور احمد، نجاتی وحید. نقش قشرهای خلفی خارجی و شکمی میانی پیش‌پیشانی مغز در عملکردهای کنترل مهاری با محرک‌های هیجانی و غیر هیجانی: شواهدی از تحریک الکتریکی مستقیم. تحقیقات علوم رفتاری. ۱۳۹۷; ۱۶ (۲) :۱۲۱-۱۲۹
مریم شریفیان*۱ 
، احمد علیپور۲ ، وحید نجاتی
، احمد علیپور۲ ، وحید نجاتی
۱- استاد، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
۲- دانشیار، گروه روانشناسی بالینی و سلامت، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
۲- دانشیار، گروه روانشناسی بالینی و سلامت، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (۳۴۲۲ مشاهده)
زمینه و هدف : کنترل مهاری دقیق و در عین حال انعطاف‌پذیر پاسخ‌های خودکار شناختی و هیجانی برای رفتار سازگارانه هنگام وقوع حوادث غیر قابل پیش‌بینی، نیازی اساسی در زندگی روزمره می‌باشد و نقص در این عملکرد اجرایی- شناختی، مشخصه اختلالات روان‌پزشکی مختلف از جمله نقص توجه- بیش‌فعالی (Attention-deficit hyperactivity disorder یا ADHD) و سوء مصرف مواد است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی عملکرد کنترل مهاری تداخلی و پاداش پیشین در زمان حضور محرک‌های هیجانی و غیر هیجانی از طریق تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه (Transcranial direct current stimulation یا tDCS) بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 20 نفر داوطلب با میانگین سنی 7/21 سال (دامنه سنی 19 تا 30 سال) در سه موقعیت تحریک آندی قشر خلفی خارجی پیش‌پیشانی (Dorsolateral prefrontal cortex یا DLPFC)، تحریک آندی قشر حدقه‌ای پیشانی (Orbitofrontal cortex یا OFC) و شرایط شبه تحریک از طریق آزمون‌های Stroop هیجانی و برو/ نرو هیجانی که به ترتیب برای سنجش کنترل مهار تداخلی و مهار پاداش پیشین می‌باشند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: یافته‌های آزمون Stroop نشان دهنده تفاوت معنی‌دار در دقت اجرا (001/0 > P) و تفاوت غیر معنی‌دار در سرعت اجرا (050/0 < P) بود. نتایج آزمون برو/ نرو نیز تفاوت غیر معنی‌دار در دقت اجرا (050/0 < P) و همچنین، تفاوت غیر معنی‌دار در زمان واکنش (050/0 < P) را نشان داد. نتیجه‌گیری: با توجه به درگیری دو ساختار مغزی متفاوت در کنترل مهاری و عوامل هیجانی، تحریک یک ساختار واحد برای بهبود هم‌زمان این دو کارکرد اثربخش نمی‌باشد و به شواهد بیشتری برای بهبود هم‌زمان مهار و هیجان نیاز است.
واژه‌های کلیدی: قشر خلفی خارجی پیش‌پیشانی، قشر شکمی میانی پیش‌پیشانی، کنترل مهاری، تحریک الکتریکی مستقیم مغز
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |