دوره ۲۲، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۳ )
جلد ۲۲ شماره ۲ صفحات ۳۸۹-۳۷۹ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hashemi M, Sharifi T, Ahmadi R. Comparison of the Effectiveness of Parent Management Training and Positive Psychology Parenting on the Persistence of Adolescent Girls with Anxiety Disorders. RBS 2024; 22 (2) :379-389
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-1778-fa.html
URL: http://rbs.mui.ac.ir/article-1-1778-fa.html
هاشمی مریم، شریفی طیبه، احمدی رضا. مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت والدین و فرزندپروری مثبت‌نگر بر پشتکار نوجوانان دختر با نشانگان اضطرابی. تحقیقات علوم رفتاری. ۱۴۰۳; ۲۲ (۲) :۳۷۹-۳۸۹
مریم هاشمی۱ 
، طیبه شریفی*۲ ، رضا احمدی۳
، طیبه شریفی*۲ ، رضا احمدی۳
۱- دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی،گروه روانشناسی،واحد شهرکرد،دانشگاه آزاد اسلامی،شهرکرد،ایران
۲- استادگروه روانشناسی،واحد شهرکرد،دانشگاه آزاد اسلامی،شهرکرد، ایران ،sharifi_ta@yahoo.com
۳- دانشیار گروه روانشناسی، واحدشهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
۲- استادگروه روانشناسی،واحد شهرکرد،دانشگاه آزاد اسلامی،شهرکرد، ایران ،
۳- دانشیار گروه روانشناسی، واحدشهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
چکیده: (۶۵۲ مشاهده)
زمینه و هدف: پشتکار از جمله توانمندی‌هایی است که تحت تأثیر اضطراب، ضعیف می‌شود؛ اما با اصلاح سبک فرزندپروری می‌توان این قابلیت را تقویت نمود؛ لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت والدین و فرزندپروری مثبت‌نگر بر پشتکار نوجوانان دختر با نشانگان اضطرابی بود.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی بود. جامعه‌ی پژوهش را نوجوانان دختر 13 تا 15 سال با نشانگان اضطرابی مراجعه‌کننده به مراکز روان‌شناختی شهر اصفهان در نیمه دوم سال 1402 به همراه مادرانشان تشکیل دادند. از جامعه‌ی مذکور به روش هدفمند 60 نفر انتخاب و تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گواه تقسیم شدند و پیش‌‌آزمون اجرا گردید. ابزارهای پژوهش پرسشنامه پشتکار داکوورث و کویین (2009) و پرسشنامه اضطراب اسپیلبرگر (1970) بود. مادران در گروه آزمایش اول، تحت آموزش مدیریت والدین و در گروه آزمایش دوم، تحت آموزش فرزندپروری مثبت‌نگر در قالب 12 جلسه 90 دقیقه‌ای به‌صورت هفتگی قرار گرفتند. نتایج با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌‌گیری مکرر و نرم‌افزار 26SPSS بررسی شد.
یافته‌ها: در متغیر پشتکار عامل زمان (001/0>p، 675/27=F)، عامل گروه (001/0>p، 324/10=F) و تعامل زمان و گروه (001/0>p، 861/8=F) معنادار هستند. همچنین در مرحله‌ی پس‌آزمون و پیگیری در میانگین متغیر پشتکار، بین دو گروه آموزش با یکدیگر تفاوت معناداری وجود ندارد؛ اما بین گروه‌های آزمایش با گروه گواه تفاوت معناداری وجود دارد (01/0>P).
نتیجه‌گیری: آموزش مدیریت والدین و فرزندپروری مثبت‌نگر مداخلاتی مؤثر به‌منظور افزایش پشتکار نوجوانان با نشانگان اضطرابی هستند.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی بود. جامعه‌ی پژوهش را نوجوانان دختر 13 تا 15 سال با نشانگان اضطرابی مراجعه‌کننده به مراکز روان‌شناختی شهر اصفهان در نیمه دوم سال 1402 به همراه مادرانشان تشکیل دادند. از جامعه‌ی مذکور به روش هدفمند 60 نفر انتخاب و تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گواه تقسیم شدند و پیش‌‌آزمون اجرا گردید. ابزارهای پژوهش پرسشنامه پشتکار داکوورث و کویین (2009) و پرسشنامه اضطراب اسپیلبرگر (1970) بود. مادران در گروه آزمایش اول، تحت آموزش مدیریت والدین و در گروه آزمایش دوم، تحت آموزش فرزندپروری مثبت‌نگر در قالب 12 جلسه 90 دقیقه‌ای به‌صورت هفتگی قرار گرفتند. نتایج با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌‌گیری مکرر و نرم‌افزار 26SPSS بررسی شد.
یافته‌ها: در متغیر پشتکار عامل زمان (001/0>p، 675/27=F)، عامل گروه (001/0>p، 324/10=F) و تعامل زمان و گروه (001/0>p، 861/8=F) معنادار هستند. همچنین در مرحله‌ی پس‌آزمون و پیگیری در میانگین متغیر پشتکار، بین دو گروه آموزش با یکدیگر تفاوت معناداری وجود ندارد؛ اما بین گروه‌های آزمایش با گروه گواه تفاوت معناداری وجود دارد (01/0>P).
نتیجه‌گیری: آموزش مدیریت والدین و فرزندپروری مثبت‌نگر مداخلاتی مؤثر به‌منظور افزایش پشتکار نوجوانان با نشانگان اضطرابی هستند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |